Εμφάνιση δυσμορφιών καλλιεργούμενων ιχθύων και αξιολόγηση του κόστους επιβάρυνσης κατά την παραγωγική διαδικασία από την γέννηση μέχρι και την τελική πώληση

• Κύριος συγγραφέας: ΛΕΟΝΤΙΟΥ, ΘΕΟΝΗ Α.Μ.12220
• Άλλοι συγγραφείς: Βιδάλης, Κοσμάς
• Μορφή: Πτυχιακή Εργασία
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: Πανεπιστήμιο Πατρών 2021
• Θέματα: Παραγωγή λαυρακιού και τσιπούρας; Αναλύσεις κόστους; Σκελετικές ανωμαλίες

Η Αλιεία ορίζεται ως η σύλληψη των ψαριών και άλλων υδρόβιων οργανισμών από το όποιο οικοσύστημα στο οποίο ζουν, αλλά ο τρόπος και η μέθοδος με την οποία γίνεται η σύλληψη αυτή. Η αλιεία είναι μια δραστηριότητα που ασκείται από τα παλιά χρόνια έως σήμερα και προσφέρει τροφή, θέσεις εργασίας, άθληση και ψυχαγωγία. H υδατοκαλλιέργεια στην Ευρώπη, αποτελεί έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους κλάδους τροφίμων διεθνώς καθώς η ζήτηση για αλιευτικά προϊόντα αυξάνεται διαρκώς (FAO, 2016). Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων (FAO), μέχρι το 2030 πάνω από το 65% των αλιευτικών προϊόντων θα προέρχονται από υδατοκαλλιέργειες. Στην Ευρώπη, η υδατοκαλλιέργεια αντιπροσωπεύει το 20% σχεδόν της ιχθυοπαραγωγής και απασχολεί άμεσα περίπου 85.000 άτομα. Ο κλάδος αποτελείται κυρίως από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις εγκατεστημένες σε παράκτιες και αγροτικές περιοχές. Ο κλάδος της υδατοκαλλιέργειας της ΕΕ είναι γνωστός για την υψηλή ποιότητα και τη βιωσιμότητά του καθώς και για τα πρότυπα προστασίας του καταναλωτή που εφαρμόζει. Και στην Ελλάδα, εμφάνισε μια ραγδαία ανάπτυξή τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να αντιπροσωπεύει το 50% της Ευρωπαϊκής παραγωγής σε τσιπούρα και λαβράκι, δυο από τα πιο σημαντικά από άποψη εμπορικής αξίας ψάρια (Grigorakis and Rigos, 2011). Γενικά η ευρωπαϊκή υδατοκαλλιέργεια προσφέρει προϊόντα καλής ποιότητας, τηρώντας αυστηρές προδιαγραφές όσον αφορά την περιβαλλοντική βιωσιμότητα, την υγεία των ζώων και την προστασία των καταναλωτών. Η εξαιρετική ποιότητα των θαλασσινών της ΕΕ1 πρέπει να αποτελεί σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για την υδατοκαλλιέργεια στην ΕΕ. Η αγορά θαλασσινών της ΕΕ τροφοδοτείται σήμερα κατά 25% από την ενωσιακή αλιεία, κατά 65% από εισαγωγές και κατά 10% από την ενωσιακή υδατοκαλλιέργεια2. Η συνολική κατανάλωση προϊόντων αλιείας και υδατοκαλλιέργειας ανήλθε περίπου σε 13,2 εκατ. τόνους3. Η υδατοκαλλιέργεια αποτελεί έναν από τους πυλώνες της στρατηγικής της ΕΕ για τη γαλάζια ανάπτυξη4 και η ανάπτυξή της μπορεί να συμβάλει στη στρατηγική «Ευρώπη 2020» Η κατά κεφαλήν κατανάλωση ψαριών έχει παρουσιάσει μεγάλη πρόοδο τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο. H ζήτηση λοιπόν γι' αυτό το είδος τροφής έχει αυξηθεί ενώ η προσφορά έχει μειωθεί, με αποτέλεσμα η τιμή των ψαριών να αυξάνεται σημαντικά. Η ευρύτερη αποδοχή των ειδών θαλάσσιας καλλιέργειας παγκοσμίως και η επέκταση σε νέες αγορές του εξωτερικού δημιουργούν περισσότερες ευκαιρίες για τον κλάδο. Η παγκόσμια ιχθυοκαλλιέργεια επέφερε δύο σημαντικές αλλαγές στην βιομηχανία των θαλάσσιων ειδών: i) την σταθερότητα στην προμήθεια ii) τις χαμηλότερες τιμές. Ειδικότερα στην Ελλάδα, οι κλιματολογικές συνθήκες, η γεωγραφική της θέση και η μορφολογία της (μεγάλη ακτογραμμή, πλήθος νησιών) ευνοούν την ανάπτυξη της ιχθυοκαλλιέργειας σε κλωβούς.