| Περίληψη: | Τα αιωρούμενα σωματίδια της ατμόσφαιρας μπορούν να προκαλέσουν αλλαγή στο κλίμα είτε μέσω της απορρόφησης και της σκέδασης της ηλιακής ακτινοβολίας, επηρεάζοντας έτσι το ενεργειακό ισοζύγιο της Γης, είτε συμβάλλοντας στη δημιουργία νεφών. Γι’ αυτό και οι οπτικές τους ιδιότητες αποτελούν αντικείμενο μελετών που σχετίζονται με την διάδοση της ηλιακής ακτινοβολίας και το ενεργειακό ισοζύγιο του συστήματος Γη-Ατμόσφαιρα.
Στην παρούσα εργασία διερευνάται η χωρική και χρονική μεταβολή του οπτικού βάθος των αιωρούμενων σωματιδίων στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου για τα έτη 2000-2020. Η συγκεκριμένη περιοχή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι συνυπάρχουν ανθρωπογενή, θαλάσσια καθώς και σωματίδια σκόνης. Η λήψη των μηνιαίων δεδομένων έγινε μέσω του δορυφορικού οργάνου MODIS – Terra.
Αρχικά, για να ελεγχθεί η αξιοπιστία των δεδομένων του MODIS – Terra, έγινε σύγκριση με 14 επίγειους σταθμούς του συστήματος AERONET. Στην πλειοψηφία των σταθμών η γραμμική συσχέτιση είναι ισχυρή.
Ο μέσος όρος του οπτικού βάθους (AOD) στα 550 nm σε όλα τα έτη της μελέτης βρέθηκε 0.215±0.092. Η μέγιστη τιμή εμφανίζεται στην περιοχή της Αλγερίας, ενώ ελάχιστες είναι οι τιμές στην βορειοδυτική περιοχή της Μεσογείου. Η τιμή του μέσου όρου υποδεικνύει την ύπαρξη μεγάλου φορτίου αερολυμάτων στην περιοχή μελέτης. Το καλοκαίρι παρατηρήθηκαν υψηλότερες τιμές AOD ενώ τον χειμώνα οι μικρότερες λόγω κατακριμήσεων και της ατμοσφαιρικής κυκλοφορίας.
Μετά από διαχωρισμό που έγινε στην Μεσόγειο σε έξι υποπεριοχές, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι μεγαλύτερη μεταβλητότητα υπήρχε στην βόρεια και κεντρική υποπεριοχή της Μεσογείου, όπου κυριαρχούν λεπτόκοκκα σωματίδια, τα οποία προέρχονται από ανθρώπινες διεργασίες. Τέλος, κατά τη διάρκεια όλων των ετών, σημειώθηκε πτωτική τάση στον μέσο όρο του οπτικού βάθους όλης της περιοχής που μελετήθηκε.
|
|---|
