| Περίληψη: | Ο καρκίνος του παχέος εντέρου (CRC) είναι η τρίτη πιο κοινή αιτία θνησιμότητας από καρκίνο παγκοσμίως με περισσότερα από 1,85 εκατομμύρια περιπτώσεις και 850.000 θανάτους ετησίως. Από τις νέες διαγνώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου, το 20% των ασθενών έχουν μεταστατική νόσο κατά την εμφάνιση και ένα άλλο 25% που παρουσιάζουν εντοπισμένη νόσο θα αναπτύξουν αργότερα μεταστάσεις (Biller & Schrag, 2021). Η χειρουργική επέμβαση είναι συνήθως η κύρια θεραπεία για τον καρκίνο του παχέος εντέρου σε πρώιμο στάδιο (American Cancer Society, 2020).
Σκοπός: Στην παρούσα βιβλιογραφική ανασκόπηση επιχειρείται η διερεύνηση της φύσης του καρκίνου του παχέος εντέρου και, ειδικότερα η παράθεση δεδομένων αναφορικά με την κολοστομία και το ρόλο που διαδραματίζει ο νοσηλευτής στην εξοικείωση και εκπαίδευση του ασθενούς για τη φροντίδα της.
Mέθοδος: Για τη συγκέντρωση των δεδομένων έγινε ανασκόπηση της υφιστάμενης επιστημονικής βιβλιογραφίας στις ψηφιακές μηχανές αποδελτίωσης “PubMed”, “Google Scholar”, “Elsevier” και “Jama Network” με συλλογή πληροφοριών από επιστημονικά άρθρα, βιβλία, ιστοσελίδες και έρευνες των τελευταίων είκοσι (20) ετών, στην Ελληνική και την Αγγλική (κυρίως) γλώσσα.
Αποτελέσματα: Οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου (ΦΝΕ), όπως η ελκώδης κολίτιδα και η νόσος του Crohn σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο CRC, καταγράφοντας το 10%-15% των θανάτων των ασθενών με ΦΝΕ (Dyson & Rutter, 2012). Γενετικοί παράγοντες, όπως το σύνδρομο Lynch και οι οικογενείς αδενωματώδεις πολύποδες αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης CRC (Samadder et al., 2019). Το γονιδιωματικό προφίλ επιτρέπει την επιλογή θεραπείας, έτσι ώστε περισσότεροι ασθενείς να αντλούν οφέλη και λιγότεροι να εκτίθενται σε τοξικότητα από αναποτελεσματικές θεραπείες (Biller & Schrag, 2021). Ο προσυμπτωματικός έλεγχος για τον καρκίνο του παχέος εντέρου είναι αποτελεσματικός και καθοριστικός παράγοντας πρόληψης. Επιπρόσθετα, η πρωτογενής πρόληψη του καρκίνου του παχέος εντέρου με μείωση των παραγόντων κινδύνου σημειώνει απτά αποτελέσματα (Morrow, 2022)
|
|---|
