| Περίληψη: | Η αυτόματη ανακάλυψη διαδρομών είναι ένα πρόβλημα που έχει μελετηθεί διεξοδικά στον τομέα των χερσαίων μεταφορών, καθώς είναι σημαντικός για έξυπνες πόλεις και έξυπνα συστήματα μεταφοράς. Συγκριτικά, η θαλάσσια διαδρομή αντιπροσωπεύει ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα, καθώς δεν υπάρχουν "σταθερές" δίοδοι μεταξύ δύο σημείων ελλιμενισμού, στα πλαίσια βασικών λογικών περιορισμών (π.χ. δεν μπορεί να πλεύσει στην ξηρά). Ως επί το πλείστον, η φάση σχεδιασμού της βασίζεται σε ένα εκτεταμένο σύνολο δεξιοτήτων που αναπτύσσεται κυρίως μέσα από την εμπειρία (π.χ. έκθεση σε νέες περιοχές και προκλήσεις, συζητήσεις με άλλους ναυτικούς). Παρόλο που υπάρχουν αρκετές εφαρμογές που απευθύνονται σε χρήστες μικρών σκαφών, όπως διαδικτυακά συστήματα κρατήσεων για σκάφη και θέσεις ελλιμενισμού, ή διάφορους ενημερωτικούς ιστότοπους, παρατηρείται ότι η προσφερόμενη πληροφορία που αφορά προτεινόμενα δρομολόγια, αφορά κυρίως προσχεδιασμένες και μη-προσαρμοσμένες στον εκάστοτε χρήστη θαλάσσιες διαδρομές. Συνεπώς, διαπιστώνεται ότι για το πρόβλημα της ναυσιπλοΐας μικρών σκαφών, δεν υπάρχει κάποιο εργαλείο με το οποίο οι μη-έμπειροι χρήστες μπορούν να υποβοηθηθούν στη διαδικασία του σχεδιασμού μιας προσωποποιημένης διαδρομής. Σε αυτή τη διπλωματική εργασία, περιγράφεται μια προσέγγιση γενετικού αλγορίθμου για την αυτόματη σύσταση θαλάσσιων διαδρομών για μικρά σκάφη, με βάση τη σημασιολογική μοντελοποίηση χωρικών δεδομένων και τον προσδιορισμό ρεαλιστικών σημείων θαλάσσιων διαδρομών, με βάση χάρτες πυκνότητας σκαφών που παράγονται από ακατέργαστα AIS δεδομένα. Ως περιοχές μελέτης ορίζονται οι δύο πιο δημοφιλείς περιοχές ναυσιπλοΐας στην Ελλάδα, το Ιόνιο Πέλαγος και οι Κυκλάδες. Τέλος, παρουσιάζονται η εφαρμογή και τα αποτελέσματα της παραπάνω μεθοδολογίας μαζί και η σύγκρισή της με τα αποτελέσματα τροποποιημένου Α* αλγορίθμου.
|
|---|
