| Περίληψη: | Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάπτυξη και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων του στεαρικού οξέος. Τα λιπιδικά νανοσωματίδια μπορούν να φορτωθούν με βιοδραστικές ενώσεις και με κατάλληλη τροποποίηση να χρησιμοποιηθούν για την στοχευμένη χορήγηση βιοδραστικών ενώσεων σε συγκεκριμένα κύτταρα στόχους. Το στεαρικό οξύ είναι ένα υλικό βιοσυμβατό, βιοδιασπώμενο χωρίς τοξικούς μεταβολίτες και έχει χαμηλό κόστος.
Μελετήθηκε η σταθερότητα των διασπορών των νανοσωματιδίων του στεαρικού οξέος για ορισμένο χρονικό διάστημα μετρώντας το μέγεθος, την κατανομή μεγέθους και το ζ-δυναμικό των διασπορών. Επίσης μελετήθηκε η φόρτωση των νανοσωματιδίων με φλουκοναζόλη, κετοκοναζόλη και ιτρακοναζόλη που είναι αντιμηκυτισιακές ενώσεις με διαφορετική λιποφιλικότητα
Χρησιμοποιήθηκαν οι μέθοδοι α) της συνάθροισης και β) της ομογενοποίησης για την παρασκευή νανοσωματιδιακών διασπορών του στεαρικού οξέος και οι οποίες και αξιολογήθηκαν σε σχέση με το μέσο μέγεθος και την σταθερότητα των διασπορών. Οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με την μέθοδο της συνάθροισης είχαν σχεδόν στο σύνολο τους μέγεθος μεγαλύτερο από 1μm και πολύ μειωμένη σταθερότητα εκτός από τις διασπορές που παρασκευάσθηκαν παρουσία Poloxamer 188. Οι προσπάθειες για μείωση του μεγέθους και αύξηση της σταθερότητας των διασπορών περιελάμβαναν την χρήση υπερήχων για ορισμένο χρόνο αμέσως μετά την παρασκευή τους και την χρήση διαφορετικών ποσοτήτων σταθεροποιητικών παραγόντων σύμφωνα με τον 32 σχεδιασμό.
Οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με την μέθοδο της ομογενοποίησης είχαν σε όλες τις περιπτώσεις πολύ μικρότερο μέγεθος και πολύ καλύτερη σταθερότητα σε σύγκριση με τις αντίστοιχες παρασκευές στην μέθοδο της συνάθροισης. Η χρήση διαφορετικής οργανικής φάσης, έδειξε ότι το χλωροφόρμιο έδωσε διασπορές μικρότερου μεγέθους αλλά και μικρότερης σταθερότητας σε σύγκριση με αυτές που παρασκευάσθηκαν με μεθανόλη για το Poloxamer 188 και το Tween 20. Από τις διασπορές που παρασκευάσθηκαν παρουσία μεθανόλης, βρέθηκε ότι μόνο το Brij 93 έδωσε διασπορές με πολύ ικανοποιητικό μέγεθος και σταθερότητα. Για όλες τις υπόλοιπες επιφανειοδραστικές ενώσεις παρασκευάσθηκαν διασπορές οι οποίες κατά περίπτωση είχαν ικανοποιητικό μέγεθος και αποδεκτή σταθερότητα.
7
Η μελέτη της επίδρασης της συγκέντρωσης του Brij 93, έδειξε ότι οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με συγκέντρωση 0.5 και 1.0% κ.ό. ήταν σταθερές για χρονικό διάστημα πέραν των 21 ημερών για τα δείγματα που διατηρήθηκαν τόσο σε θερμοκρασία δωματίου όσο και στους 4C. Οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με συγκέντρωση Brij 93 ίση με 1.5% κ.ό. παρουσίασαν αύξηση μεγέθους την 21η ημέρα μετά την παρασκευή τους. Από την μελέτη εγκλωβισμού των βιοδραστικών ενώσεων φλουκοναζόλη, κετοκοναζόλη και ιτρακοναζόλη στα νανοσωματίδια στεαρικού οξέος βρέθηκε ότι οι ενώσεις αυτές μπορoύν να ταξινομηθούν με την ακόλουθη σειρά ως προς την ικανότητα εγκλωβισμού τους:
Ιτρακοναζόλη > Κετοκοναζόλη > Φλουκοναζόλη
Το ποσοστό εγκλωβισμού για την ιτρακοναζόλη ήταν μεγαλύτερο του 98%, για την κετοκοναζόλη περίπου 92% ενώ για την φλουκοναζόλη ήταν περίπου 85%. Η διαφοροποίηση στο ποσοστό εγκλωβισμού μπορεί να αποδοθεί στην διαφορετική υδροφοβικότητα (logP) των παραπάνω ενώσεων η οποία ακολουθεί την ίδια ακριβώς ταξινόμηση.
|
|---|
