Παρασκευή και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων με αντιμυκητιασικά
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάπτυξη και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων του στεαρικού οξέος. Τα λιπιδικά νανοσωματίδια μπορούν να φορτωθούν με βιοδραστικές ενώσεις και με κατάλληλη τροποποίηση να χρησιμοποιηθούν για την στοχευμένη χορήγηση βιοδραστικών ενώσεων σε συγκεκριμέν...
| Κύριος συγγραφέας: | |
|---|---|
| Άλλοι συγγραφείς: | |
| Γλώσσα: | Greek |
| Έκδοση: |
2022
|
| Θέματα: | |
| Διαθέσιμο Online: | https://hdl.handle.net/10889/23954 |
| id |
nemertes-10889-23954 |
|---|---|
| record_format |
dspace |
| institution |
UPatras |
| collection |
Nemertes |
| language |
Greek |
| topic |
Στερεά λιπιδικά νανοσωματίδια Αντιμυκητιασικα Κετοκοναζόλη Ιτρακοναζόλη Φλουκοναζόλη Solid lipid nanoparticles Antifungals Ketoconazole Ttraconazole Fluconazole |
| spellingShingle |
Στερεά λιπιδικά νανοσωματίδια Αντιμυκητιασικα Κετοκοναζόλη Ιτρακοναζόλη Φλουκοναζόλη Solid lipid nanoparticles Antifungals Ketoconazole Ttraconazole Fluconazole Παπαποστόλου, Σωτηρία Παρασκευή και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων με αντιμυκητιασικά |
| description |
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάπτυξη και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων του στεαρικού οξέος. Τα λιπιδικά νανοσωματίδια μπορούν να φορτωθούν με βιοδραστικές ενώσεις και με κατάλληλη τροποποίηση να χρησιμοποιηθούν για την στοχευμένη χορήγηση βιοδραστικών ενώσεων σε συγκεκριμένα κύτταρα στόχους. Το στεαρικό οξύ είναι ένα υλικό βιοσυμβατό, βιοδιασπώμενο χωρίς τοξικούς μεταβολίτες και έχει χαμηλό κόστος.
Μελετήθηκε η σταθερότητα των διασπορών των νανοσωματιδίων του στεαρικού οξέος για ορισμένο χρονικό διάστημα μετρώντας το μέγεθος, την κατανομή μεγέθους και το ζ-δυναμικό των διασπορών. Επίσης μελετήθηκε η φόρτωση των νανοσωματιδίων με φλουκοναζόλη, κετοκοναζόλη και ιτρακοναζόλη που είναι αντιμηκυτισιακές ενώσεις με διαφορετική λιποφιλικότητα
Χρησιμοποιήθηκαν οι μέθοδοι α) της συνάθροισης και β) της ομογενοποίησης για την παρασκευή νανοσωματιδιακών διασπορών του στεαρικού οξέος και οι οποίες και αξιολογήθηκαν σε σχέση με το μέσο μέγεθος και την σταθερότητα των διασπορών. Οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με την μέθοδο της συνάθροισης είχαν σχεδόν στο σύνολο τους μέγεθος μεγαλύτερο από 1μm και πολύ μειωμένη σταθερότητα εκτός από τις διασπορές που παρασκευάσθηκαν παρουσία Poloxamer 188. Οι προσπάθειες για μείωση του μεγέθους και αύξηση της σταθερότητας των διασπορών περιελάμβαναν την χρήση υπερήχων για ορισμένο χρόνο αμέσως μετά την παρασκευή τους και την χρήση διαφορετικών ποσοτήτων σταθεροποιητικών παραγόντων σύμφωνα με τον 32 σχεδιασμό.
Οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με την μέθοδο της ομογενοποίησης είχαν σε όλες τις περιπτώσεις πολύ μικρότερο μέγεθος και πολύ καλύτερη σταθερότητα σε σύγκριση με τις αντίστοιχες παρασκευές στην μέθοδο της συνάθροισης. Η χρήση διαφορετικής οργανικής φάσης, έδειξε ότι το χλωροφόρμιο έδωσε διασπορές μικρότερου μεγέθους αλλά και μικρότερης σταθερότητας σε σύγκριση με αυτές που παρασκευάσθηκαν με μεθανόλη για το Poloxamer 188 και το Tween 20. Από τις διασπορές που παρασκευάσθηκαν παρουσία μεθανόλης, βρέθηκε ότι μόνο το Brij 93 έδωσε διασπορές με πολύ ικανοποιητικό μέγεθος και σταθερότητα. Για όλες τις υπόλοιπες επιφανειοδραστικές ενώσεις παρασκευάσθηκαν διασπορές οι οποίες κατά περίπτωση είχαν ικανοποιητικό μέγεθος και αποδεκτή σταθερότητα.
7
Η μελέτη της επίδρασης της συγκέντρωσης του Brij 93, έδειξε ότι οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με συγκέντρωση 0.5 και 1.0% κ.ό. ήταν σταθερές για χρονικό διάστημα πέραν των 21 ημερών για τα δείγματα που διατηρήθηκαν τόσο σε θερμοκρασία δωματίου όσο και στους 4C. Οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με συγκέντρωση Brij 93 ίση με 1.5% κ.ό. παρουσίασαν αύξηση μεγέθους την 21η ημέρα μετά την παρασκευή τους. Από την μελέτη εγκλωβισμού των βιοδραστικών ενώσεων φλουκοναζόλη, κετοκοναζόλη και ιτρακοναζόλη στα νανοσωματίδια στεαρικού οξέος βρέθηκε ότι οι ενώσεις αυτές μπορoύν να ταξινομηθούν με την ακόλουθη σειρά ως προς την ικανότητα εγκλωβισμού τους:
Ιτρακοναζόλη > Κετοκοναζόλη > Φλουκοναζόλη
Το ποσοστό εγκλωβισμού για την ιτρακοναζόλη ήταν μεγαλύτερο του 98%, για την κετοκοναζόλη περίπου 92% ενώ για την φλουκοναζόλη ήταν περίπου 85%. Η διαφοροποίηση στο ποσοστό εγκλωβισμού μπορεί να αποδοθεί στην διαφορετική υδροφοβικότητα (logP) των παραπάνω ενώσεων η οποία ακολουθεί την ίδια ακριβώς ταξινόμηση. |
| author2 |
Papapostolou, Sotiria |
| author_facet |
Papapostolou, Sotiria Παπαποστόλου, Σωτηρία |
| author |
Παπαποστόλου, Σωτηρία |
| author_sort |
Παπαποστόλου, Σωτηρία |
| title |
Παρασκευή και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων με αντιμυκητιασικά |
| title_short |
Παρασκευή και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων με αντιμυκητιασικά |
| title_full |
Παρασκευή και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων με αντιμυκητιασικά |
| title_fullStr |
Παρασκευή και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων με αντιμυκητιασικά |
| title_full_unstemmed |
Παρασκευή και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων με αντιμυκητιασικά |
| title_sort |
παρασκευή και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων με αντιμυκητιασικά |
| publishDate |
2022 |
| url |
https://hdl.handle.net/10889/23954 |
| work_keys_str_mv |
AT papapostolousōtēria paraskeuēkaicharaktērismosstereōnlipidikōnnanosōmatidiōnmeantimykētiasika AT papapostolousōtēria preparationandcharacterizationofsolidlipidnanoparticleswithantifungals |
| _version_ |
1771297310601379840 |
| spelling |
nemertes-10889-239542022-11-16T04:38:22Z Παρασκευή και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων με αντιμυκητιασικά Preparation and characterization of solid lipid nanoparticles with antifungals Παπαποστόλου, Σωτηρία Papapostolou, Sotiria Στερεά λιπιδικά νανοσωματίδια Αντιμυκητιασικα Κετοκοναζόλη Ιτρακοναζόλη Φλουκοναζόλη Solid lipid nanoparticles Antifungals Ketoconazole Ttraconazole Fluconazole Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάπτυξη και χαρακτηρισμός στερεών λιπιδικών νανοσωματιδίων του στεαρικού οξέος. Τα λιπιδικά νανοσωματίδια μπορούν να φορτωθούν με βιοδραστικές ενώσεις και με κατάλληλη τροποποίηση να χρησιμοποιηθούν για την στοχευμένη χορήγηση βιοδραστικών ενώσεων σε συγκεκριμένα κύτταρα στόχους. Το στεαρικό οξύ είναι ένα υλικό βιοσυμβατό, βιοδιασπώμενο χωρίς τοξικούς μεταβολίτες και έχει χαμηλό κόστος. Μελετήθηκε η σταθερότητα των διασπορών των νανοσωματιδίων του στεαρικού οξέος για ορισμένο χρονικό διάστημα μετρώντας το μέγεθος, την κατανομή μεγέθους και το ζ-δυναμικό των διασπορών. Επίσης μελετήθηκε η φόρτωση των νανοσωματιδίων με φλουκοναζόλη, κετοκοναζόλη και ιτρακοναζόλη που είναι αντιμηκυτισιακές ενώσεις με διαφορετική λιποφιλικότητα Χρησιμοποιήθηκαν οι μέθοδοι α) της συνάθροισης και β) της ομογενοποίησης για την παρασκευή νανοσωματιδιακών διασπορών του στεαρικού οξέος και οι οποίες και αξιολογήθηκαν σε σχέση με το μέσο μέγεθος και την σταθερότητα των διασπορών. Οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με την μέθοδο της συνάθροισης είχαν σχεδόν στο σύνολο τους μέγεθος μεγαλύτερο από 1μm και πολύ μειωμένη σταθερότητα εκτός από τις διασπορές που παρασκευάσθηκαν παρουσία Poloxamer 188. Οι προσπάθειες για μείωση του μεγέθους και αύξηση της σταθερότητας των διασπορών περιελάμβαναν την χρήση υπερήχων για ορισμένο χρόνο αμέσως μετά την παρασκευή τους και την χρήση διαφορετικών ποσοτήτων σταθεροποιητικών παραγόντων σύμφωνα με τον 32 σχεδιασμό. Οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με την μέθοδο της ομογενοποίησης είχαν σε όλες τις περιπτώσεις πολύ μικρότερο μέγεθος και πολύ καλύτερη σταθερότητα σε σύγκριση με τις αντίστοιχες παρασκευές στην μέθοδο της συνάθροισης. Η χρήση διαφορετικής οργανικής φάσης, έδειξε ότι το χλωροφόρμιο έδωσε διασπορές μικρότερου μεγέθους αλλά και μικρότερης σταθερότητας σε σύγκριση με αυτές που παρασκευάσθηκαν με μεθανόλη για το Poloxamer 188 και το Tween 20. Από τις διασπορές που παρασκευάσθηκαν παρουσία μεθανόλης, βρέθηκε ότι μόνο το Brij 93 έδωσε διασπορές με πολύ ικανοποιητικό μέγεθος και σταθερότητα. Για όλες τις υπόλοιπες επιφανειοδραστικές ενώσεις παρασκευάσθηκαν διασπορές οι οποίες κατά περίπτωση είχαν ικανοποιητικό μέγεθος και αποδεκτή σταθερότητα. 7 Η μελέτη της επίδρασης της συγκέντρωσης του Brij 93, έδειξε ότι οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με συγκέντρωση 0.5 και 1.0% κ.ό. ήταν σταθερές για χρονικό διάστημα πέραν των 21 ημερών για τα δείγματα που διατηρήθηκαν τόσο σε θερμοκρασία δωματίου όσο και στους 4C. Οι διασπορές που παρασκευάσθηκαν με συγκέντρωση Brij 93 ίση με 1.5% κ.ό. παρουσίασαν αύξηση μεγέθους την 21η ημέρα μετά την παρασκευή τους. Από την μελέτη εγκλωβισμού των βιοδραστικών ενώσεων φλουκοναζόλη, κετοκοναζόλη και ιτρακοναζόλη στα νανοσωματίδια στεαρικού οξέος βρέθηκε ότι οι ενώσεις αυτές μπορoύν να ταξινομηθούν με την ακόλουθη σειρά ως προς την ικανότητα εγκλωβισμού τους: Ιτρακοναζόλη > Κετοκοναζόλη > Φλουκοναζόλη Το ποσοστό εγκλωβισμού για την ιτρακοναζόλη ήταν μεγαλύτερο του 98%, για την κετοκοναζόλη περίπου 92% ενώ για την φλουκοναζόλη ήταν περίπου 85%. Η διαφοροποίηση στο ποσοστό εγκλωβισμού μπορεί να αποδοθεί στην διαφορετική υδροφοβικότητα (logP) των παραπάνω ενώσεων η οποία ακολουθεί την ίδια ακριβώς ταξινόμηση. The aim of the present work is the development and characterization of solid lipid nanoparticles of stearic acid. Lipid nanoparticles can be loaded with bioactive compounds and a suitable modification used for targeted administration of bioactive compounds to specific target cells. Stearic acid is a biocompatible, biodegradable material without toxic metabolites and has a low cost. The dispersion stability of stearic acid nanoparticles for a certain period of time was studied by measuring the size, size distribution and z-potential of the dispersions. The loading of nanoparticles with fluconazole, ketoconazole and itraconazole which are antifungal compounds with different lipophilicity was also studied. The methods of a) aggregation and b) homogenization were used to prepare nanoparticles of stearic acid dispersions and which were evaluated in relation to their average size and stability. The dispersions prepared by the aggregation method were almost entirely larger than 1μm in size and much reduced in stability except for dispersions prepared in the presence of Poloxamer 188. Efforts to reduce the size and increase the stability of the dispersions included the use of ultrasound for some time immediately after preparation and the use of different amounts of stabilizing agents according to the 32 design. The dispersions prepared by the homogenization method in all cases had a much smaller size and much better stability compared to the corresponding preparations in the aggregation method. The use of different organic phases showed that chloroform gave dispersions of smaller size but also less stability compared to those prepared with methanol for Poloxamer 188 and Tween 20. Of the dispersions prepared in the presence of methanol, only Brij 93 was found to disperse with very satisfactory size and stability. For all other surfactants, dispersions were prepared which, as the case may be, were of sufficient size and acceptable stability. The study of the effect of the concentration of Brij 93, showed that the dispersions prepared with a concentration of 0.5 and 1.0% v/v. were stable for more than 21 days for samples maintained at both room temperature and 4C. Dispersions prepared with a Brij 93 concentration equal to 1.5% v/v, showed an increase in size on the 21st day after preparation. From the entrapping study of the bioactive compounds fluconazole, ketoconazole and itraconazole in stearic acid 9 nanoparticles it was found that these compounds can be classified in the following order in terms of their entrapment capacity: Itraconazole> Ketoconazole> Fluconazole The entrapment rate for itraconazole was greater than 98%, for ketoconazole approximately 92% and for fluconazole was approximately 85%. The variation in the entrapment rate can be attributed to the different hydrophobicity (logP) of the above compounds which follows the exact same classification. 2022-11-15T08:09:24Z 2022-11-15T08:09:24Z 2021-12-09 https://hdl.handle.net/10889/23954 gr application/pdf |
