| Περίληψη: | Οι λοιμώξεις αποτελούν κύρια αιτία θνησιμότητας και μακροχρόνιας νοσηρότητας κατά τη νεογνική περίοδο. Ειδικότερα η σηψαιμία ορίζεται ως μια απειλητική για τη ζωή οργανική ανεπάρκεια που προκαλείται από την μη ρυθμισμένη απάντηση του ξενιστή στη λοίμωξη. Με την επικράτηση πολυανθεκτικών στελεχών μικροβίων γίνεται συνεχώς δυσκολότερη η εύρεση αποτελεσματικής θεραπείας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδιαιτέρως έναντι Gram(-), η σιπροφλοξασίνη, μια φθοριοκινολόνη 2ης γενιάς, φαίνεται να είναι αποτελεσματική όταν άλλα αντιμικροβιακά φάρμακα παρουσιάζουν αντοχή. Γι’ αυτές τις περιπτώσεις έχει χρησιμοποιηθεί ως εκτός εγκεκριμένων ενδείξεων (off-label) θεραπεία διάσωσης,
Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν α) να καταγράψει όλες τις διαθέσιμες βιβλιογραφικές πληροφορίες σχετικά με τη χρήση της σιπροφλοξασίνης στα νεογνά, και β) να παρουσιάσει δεδομένα χρήσης της σιπροφλοξασίνης στη ΜΕΝΝ του ΠΓΝΠ «Παναγία η Βοήθεια». Η σιπροφλοξασίνη δεν έχει εγκεκριμένη άδεια κυκλοφορίας για χορήγηση σε νεογνά. Ως εκ τούτου η χρήση της είναι περιορισμένη και τα διαθέσιμα δεδομένα είναι λιγοστά. Η συστηματική καταγραφή των διαθέσιμων πληροφοριών καθώς και η προσθήκη νέων δεδομένων από ένα τριτοβάθμιο νοσοκομείο, θα συμβάλλει στην καλύτερη κατανόηση της ασφάλειας και αποτελεσματικότητας της σιπροφλοξασίνης στα νεογνά. Με αυτό τον τρόπο αναμένεται να βελτιώσει τη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων με συνεπακόλουθη τη βελτίωση της έκβασης απειλητικών για τη ζωή λοιμώξεων στο νεογνικό πληθυσμό.
Μέθοδος: Η καταγραφή των δεδομένων χρήσης της σιπροφλοξασίνης στα νεογνά πραγματοποιήθηκε μέσω ανασκόπησης της διεθνούς βιβλιογραφίας χωρίς χρονικούς περιορισμούς. Τα δεδομένα χρήσης της σιπροφλοξασίνης στη ΜΕΝΝ του ΠΓΝΠ «Παναγία η Βοήθεια» προέκυψαν από αναδρομική επεξεργασία των ενημερωτικών σημειωμάτων νοσηλείας της κλινικής για το διάστημα 01/01/2011 έως 31/12/2014. Δεν υπάρχουν ηθικά και δεοντολογικά ζητήματα, καθώς η παρουσίαση των περιστατικών είναι περιγραφική, αναδρομική, με διατήρηση της ανωνυμίας.
Αποτελέσματα: Η διερεύνηση της διεθνούς βιβλιογραφίας απέδωσε 2 εργασίες που αφορούσαν πρωτόκολλα χρήσης σιπροφλοξασίνης σε ΜΕΝΝ ανά τον κόσμο και 37 εργασίες με ανάλυση χρήσης σιπροφλοξασίνης σε νοσούντα νεογνά. Οι 18 αφορούν αναφορές περιστατικών (case reports), οι 9 σειρά περιστατικών (case series), οι 5 προοπτικές μελέτες (prospective studies), οι 3 αναδρομικές μελέτες (retrospective studies), και οι 2 διαχρονικές μελέτες (longitudinal studies). Συνολικά, περιγράφεται η χορήγηση σιπροφλοξασίνης σε 537 νεογνά, εκ των οποίων τα 310 συμμετείχαν σε μελέτες με ομάδα αναφοράς. Η κλινική ανταπόκριση στη θεραπεία ανέρχεται στο 81%. Επιπροσθέτως, παρουσιάζονται 11 περιστατικά νεογνών που έλαβαν σιπροφλοξασίνη στη ΜΕΝΝ του ΠΓΝΠ «Παναγία η Βοήθεια».
Συμπέρασμα: Βασιζόμενοι στα δεδομένα που εκτέθηκαν στην παρούσα εργασία, καταδεικνύεται επαρκής ασφάλεια και αποτελεσματικότητα για τη χορήγηση σιπροφλοξασίνης σε πρόωρα και τελειόμηνα νεογνά, προκειμένου να αντιμετωπιστούν απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις. Ωστόσο, λόγω περιορισμών στο σχεδιασμό των εργασιών που παρουσιάστηκαν, δεν υπάρχουν μεγάλης κλίμακας δεδομένα για πιθανές μακροπρόθεσμες ανεπιθύμητες ενέργειες από τη χρήση της σιπροφλοξασίνης στα νεογνά. Επειδή έχει καταδειχθεί σε πειραματόζωα η πρόκληση βλάβης στον αρθρικό συζευκτικό χόνδρο, συνίσταται να χρησιμοποιείται η σιπροφλοξασίνη μόνο ως θεραπεία διάσωσης σε απειλητικές για τη ζωή λοιμώξεις, εφόσον δεν υπάρχουν καταλληλότερες επιλογές.
|
|---|
