| Περίληψη: | Ένα τμήμα επειγόντων περιστατικών (ΤΕΠ), είναι μια εγκατάσταση ιατρικής θεραπείας που ειδικεύεται στην επείγουσα ιατρική, την οξεία φροντίδα ασθενών που παρουσιάζονται χωρίς προηγούμενο ραντεβού. Το τμήμα επειγόντων περιστατικών βρίσκεται συνήθως σε νοσοκομείο ή άλλο κέντρο πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Λόγω της απρογραμμάτιστης φύσης της παρακολούθησης των ασθενών, το τμήμα πρέπει να παρέχει αρχική θεραπεία για ένα ευρύ φάσμα ασθενειών και τραυματισμών, μερικές από τις οποίες μπορεί να είναι απειλητικές για τη ζωή και απαιτούν άμεση προσοχή. Τα τμήματα επειγόντων περιστατικών των περισσότερων νοσοκομείων λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο, αν και τα επίπεδα στελέχωσης μπορεί να διαφέρουν σε μια προσπάθεια να αντικατοπτρίζουν τον όγκο των ασθενών. Το τμήμα επειγόντων περιστατικών χρησιμοποιήθηκε συνήθως όταν η ιατρική έκτακτης ανάγκης αναγνωρίστηκε ως ιατρική ειδικότητα και τα νοσοκομεία και τα ιατρικά κέντρα ανέπτυξαν τμήματα επείγουσας ιατρικής για την παροχή υπηρεσιών (W. Wood, 1900). Σήμερα, ένα τυπικό νοσοκομείο έχει το τμήμα επειγόντων περιστατικών στο δικό του τμήμα του ισογείου του χώρου, με δική του ειδική είσοδο. Καθώς οι ασθενείς μπορούν να φτάσουν ανά πάσα στιγμή και με οποιοδήποτε παράπονο, βασικό μέρος της λειτουργίας ενός τμήματος επειγόντων περιστατικών είναι η ιεράρχηση των περιστατικών με βάση την κλινική ανάγκη (Oredsson S, 2011).
Η επείγουσα νοσηλευτική είναι μια ειδικότητα στον τομέα της επαγγελματικής νοσηλευτικής που επικεντρώνεται στη φροντίδα ασθενών που χρειάζονται άμεση ιατρική φροντίδα για την αποφυγή μακροχρόνιας αναπηρίας ή θανάτου. Εκτός από την αντιμετώπιση των «πραγματικών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης», οι νοσηλευτές έκτακτης ανάγκης φροντίζουν όλο και περισσότερο άτομα που είναι απρόθυμα ή ανίκανα να λάβουν πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη αλλού και έρχονται στα τμήματα επειγόντων περιστατικών για βοήθεια. Eίναι μια απαιτητική δουλειά και μπορεί να είναι απρόβλεπτη. Οι νοσηλευτές έκτακτης ανάγκης πρέπει να έχουν βασικές γνώσεις για τους περισσότερους τομείς ειδικότητας, να είναι σε θέση να εργάζονται υπό πίεση, να επικοινωνούν αποτελεσματικά με πολλούς τύπους ασθενών, να συνεργάζονται με διάφορους παρόχους υγειονομικής περίθαλψης και να δίνουν προτεραιότητα στα καθήκοντα που πρέπει να εκτελεστούν (Margolis, 2020).
|
|---|
