Ο ρόλος της οικογένειας ως ψυχοκοινωνικού παράγοντα στην εμφάνιση και στην αποκατάσταση δυσκολιών λόγου και ομιλίας σε παιδιά προσχολικής ηλικίας

Πρωταρχικό ρόλο στη διαμόρφωση και εξέλιξη της ομιλίας και λόγου των παιδιών διαδραματίζει η οικογένεια, καθώς είναι παρούσα καθόλη τη διάρκεια της γλωσσικής ανάπτυξης του παιδιού και αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα επιρροής, όχι μόνο στο συμπεριφορικό τομέα αλλά και στο λεκτικό στο κομμάτι της...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριοι συγγραφείς: Ξαγοράρη, Καλλιόπη-Ειρήνη, Παπαχρήστου, Μαρία, Στεφανάκη, Αγγελική
Άλλοι συγγραφείς: Xagorari, Kalliopi-Eirini
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2022
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://hdl.handle.net/10889/24112
Περιγραφή
Περίληψη:Πρωταρχικό ρόλο στη διαμόρφωση και εξέλιξη της ομιλίας και λόγου των παιδιών διαδραματίζει η οικογένεια, καθώς είναι παρούσα καθόλη τη διάρκεια της γλωσσικής ανάπτυξης του παιδιού και αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα επιρροής, όχι μόνο στο συμπεριφορικό τομέα αλλά και στο λεκτικό στο κομμάτι της επικοινωνίας. Η έρευνα αφορά οικογένειες με παιδιά προσχολικής ηλικίας, που έχουν διαγνωστεί με διαταραχές λόγου και ομιλίας. Στόχος της είναι η ανακάλυψη του βαθμού, στον οποίο η οικογένεια επηρέασε την εμφάνιση και την εξέλιξη των διαταραχών αυτών. Ερευνήθηκαν άξονες, όπως το οικογενειακό ιστορικό, το φύλο, η ηλικία, η παρουσία αδελφών σε συνδυασμό με ποικίλες συμπεριφορές των γονέων, για να εντοπισθεί, τελικά, εάν ασκείται σημαντική επιρροή. Η συλλογή δεδομένων πραγματοποιήθηκε με διαμοιρασμό ερωτηματολογίου σε ηλεκτρονική μορφή μέσω της πλατφόρμας email, σε blogs και forums. Απευθυνόταν σε γονείς παιδιών με διαταραχές ομιλίας και λόγου ηλικίας 4 έως 6 ετών. Οι ερωτήσεις στην πλειοψηφία τους είχαν μορφή κλειστού τύπου ενώ περιεχόταν και ένας μικρός αριθμός ερωτήσεων σύντομης απάντησης. Συγκεντρώθηκαν συνολικά 42 ερωτηματολόγια. Τα αποτελέσματα παρατέθηκαν σε μορφή πίτας, ράβδου, στήλης και πίνακα, δείχνοντας αρχικά ότι δεν ασκείται σημαντική επιρροή στο κομμάτι της εμφάνισης των δυσκολιών, αφού η πλειοψηφία δήλωσε ότι παρείχε πλούσια γλωσσικά ερεθίσματα στα παιδιά από μικρή ηλικία και δεν υπήρχε σχετικό οικογενειακό ιστορικό. Αντιθέτως, εντοπίστηκε ενεργός ρόλος στην αποκατάσταση των διαταραχών αυτών, μέσω της πολύπλευρης ενασχόλησης των γονιών με το παιδί, ακολουθώντας τις οδηγίες του εκάστοτε λογοθεραπευτή, αναπτύσσοντας ευκαιρίες επικοινωνίας στο σπίτι και ενθαρρύνοντας τη συζήτηση μέσα από εκπαιδευτικά παιχνίδια και δραστηριότητες. Συνεπώς, η βαρύτητα του ρόλου των γονέων δεν γέρνει προς την εμφάνιση διαταραχών ομιλίας και λόγου στα παιδιά αλλά προς στην πορεία της εξέλιξης από τη στιγμή της διάγνωσης και έπειτα, σε όλη τη διάρκεια της αποκατάστασης. Πολύ σημαντική είναι η συνεργασία γονέα και λογοθεραπευτή για την καλύτερη δυνατή βελτίωση του παιδιού.