Η αποτελεσματικότητα της εμβυθιστικής εικονικής πραγματικότητας στη βελτίωση της λειτουργικότητας του άνω άκρου σε ασθενείς μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο

• Κύριος συγγραφέας: Κόντης, Βλάσιος Ορέστης
• Άλλοι συγγραφείς: Kontis, Vlasios Orestis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2022
• Θέματα: Εμβυθιστική εικονική πραγματικότητα; Εγκεφαλικά; Άνω άκρα; Immersive virtual reality; Strokes; Upper extremities

Το αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο (Α.Ε.Ε.) αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα εμφάνισης αναπηρίας. Η χρήση εικονικής πραγματικότητας αποτελεί μία σταδιακά αυξανόμενης συχνότητας επιλογή στη νευρολογική αποκατάσταση, ενώ συγκεκριμένα η χρήση της εμβυθιστικής εικονικής πραγματικότητας (Immersive Virtual Reality) (Ε.Ε.Π.) θεωρείται μία ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος αποκατάστασης στην άκρα χείρα, όμως η εφαρμογή της στην αποκατάσταση συνολικά του άνω άκρου βρίσκεται ακόμα σε εμβρυικό στάδιο. Σκοπός: της παρούσας έρευνας είναι να διερευνήσει την αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου στην βελτίωση της κινητικότητας και της λειτουργικότητας συνολικά του άνω άκρου μετά από Α.Ε.Ε. Μεθοδολογία: H παρούσα μελέτη αποτελεί μία πειραματική κλινική μελέτη επαναλαμβανόμενων μετρήσεων με ομάδα ελέγχου σε ένα βολικό δείγμα ενήλικων ασθενών με Α.Ε.Ε. Οι δύο ομάδες (πειραματική και ελέγχου) ακολούθησαν συμβατική φυσικοθεραπευτική παρέμβαση για το άνω άκρο, ενώ η πειραματική ομάδα πραγματοποίησε επιπλέον ένα πρόγραμμα αποκατάστασης με χρήση εξοπλισμού εμβυθιστικής εικονικής πραγματικότητας για 4 εβδομάδες. Πραγματοποιήθηκε αξιολόγηση της κινητικότητας (Fugl Meyer Assessment) και της λειτουργικότητας (Motor Assessment Scale) του άνω άκρου, ενώ επιπρόσθετα αξιολογήθηκε η αμέλεια της παρετικής πλευράς (Δοκιμασία διχοτόμησης γραμμής, διαγραφής γραμμών, διαγραφής γραμμάτων), η ποιότητα ζωής (Stroke Specific Quality of Life Scale) και η χρήση του άνω άκρου σε δραστηριότητες καθημερινής διαβίωσης (Barthel Index), της εμπειρίας του ασθενούς κατά την παρέμβαση με εργαλείο το ερωτηματολόγιο εγγενούς κινήτρου. (Intrinsic Motivation Index) . Αποτελέσματα: Συμμετείχαν 10 άτομα με Α.Ε.Ε. σε χρόνιο στάδιο τα οποία χωρίστηκαν με τυχαία κατανομή. Μέσος όρος ηλικίας στην πειραματική ομάδα ήταν 62 ± 3,53 και μέσος όρος ηλικίας στην ομάδα ελέγχου 63,8 ± 4,08. Η πειραματική ομάδα αποτελείται από τρεις άνδρες και δύο γυναίκες και η ομάδα ελέγχου από τέσσσερις άνδρες μία γυναίκα. Με το πέρας του προγράμματος, οι ασθενείς παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στην κινητικότητα του άνω άκρου (F(1,16)= 12.27 p<0.05), τη λειτουργικότητα του άνω άκρου (F(1,8)=32,4 p<0.01), την αμέλεια της παρετικής πλευράς (F(2,16)=32.41 p<0.01), την ποιότητα ζωής (F(2,16)=314.6 p<0.01) και τη λειτουργική ικανότητα σε Σελίδα | 9 καθημερινές δραστηριότητες (F(1,8)= 14.40 p<0.05). Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των αποτελεσμάτων των δύο ομάδων, με εξαίρεση τα αποτελέσματα στις υποκλίμακες «αντιλαμβανόμενη επιλογή» (t(8)=0.40 p<0.05) και «ενδιαφέρον - ευχαρίστηση» (t(8)= 8.48 p<0.01) του ερωτηματολογίου εγγενούς κινήτρου. Συμπεράσματα: Αν και η παρέμβαση με Ε.Ε.Π. δεν αποδείχθηκε ανώτερη της συμβατικής φυσικοθεραπείας στη βελτίωση της λειτουργικότητας του παρετικού άνω άκρου, στην αμέλεια της παρετικής πλευράς, στην ποιότητα ζωής και στην ικανότητα εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων, η παρέμβαση με Ε.Ε.Π. ήταν στατιστικά σημαντικά ανώτερη της συμβατικής φυσικοθεραπείας στην βαθμολογία της υποκλίμακας «ενδιαφέρον – ευχαρίστηση» του ερωτηματολογίου εγγενούς κινήτρου. Περαιτέρω μελέτες είναι αναγκαίες, πριν εξαχθούν ασφαλή και γενικεύσιμα συμπεράσματα σχετικά με τη χρήση και την αποτελεσματικότητα της εικονικής πραγματικότητας στην αποκατάσταση του άνω άκρου.