| Περίληψη: | Τα τελευταία χρόνια οι αντιδράσεις σύζευξης (C-C coupling) μέσω ενεργοποίησης C-H δεσμών (C-H activation) έχουν προσελκύσει το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας, καθώς αποτελούν ένα καινοτόμο συνθετικό εργαλείο για τους οργανικούς χημικούς, έναντι των παραδοσιακών αντιδράσεων cross-coupling (π.χ Suzuki, Stille, Negishi κ.λ.π). Αντίθετα με τις τελευταίες, οι αντιδράσεις μέσω ενεργοποίησης δεσμών C-H δεν χρησιμοποιούν δραστικά ενδιάμεσα, όπως παράγωγα βορονικών οξέων και οργανομεταλλικά αντιδραστήρια (π.χ του Zn, Mg ή Sn). Είναι κοινώς αποδεκτό ότι, η μεθοδολογία αυτή μπορεί να μειώσει δραστικά τα βήματα της σύνθεσης ενός μορίου-στόχου και να προσφέρει πληθώρα πλεονεκτημάτων όπως οικονομία ατόμου (atom-economy), λιγότερα τοξικά απόβλητα και ενδεχομένως, βιομηχανικά βιώσιμες διαδικασίες. Επιπλέον, παρέχει την δυνατότητα ταχείας και ταυτόχρονης ανάπτυξης πολλών αναλόγων οργανικών μορίων, μέσω της διαφοροποίησής τους κατά το τελικό στάδιο της σύνθεσης (late-stage diversification). Μια υποσχόμενη συνθετική μεθοδολογία, όπως αυτή, εμφανίζει ωστόσο, μέχρι και σήμερα, πολλές προκλήσεις. Αυτές αφορούν κυρίως στον έλεγχο της τοποεκλεκτικότητας της αντίδρασης, καθώς πολλοί δεσμοί C-H μπορούν δυνητικά να αντιδράσουν, αλλά και στην χημειοεκλεκτικότητα, καθώς η παρουσία ευαίσθητων λειτουργικών ομάδων μπορεί να οδηγήσει σε παράπλευρες αντιδράσεις. Ακόμη, σημαντικός παράγοντας για την ευρύτερη εφαρμογή αυτών των αντιδράσεων είναι η μείωση της απαιτούμενης ποσότητας καταλύτη και επίτευξη υψηλών αποδόσεων, σε συνδυασμό με ένα απλό πειραματικό πρωτόκολλο. Στην παρούσα διπλωματική εργασία, γίνεται διερεύνηση της καταλυόμενης από παλλάδιο ενεργοποίησης δεσμών C-H σε 5-μελείς ετεροκυκλικές αρωματικές ενώσεις, και η απευθείας (direct) αρυλική σύζευξη αυτών με ένα άρυλ- ή ετεροαρυλαλογονίδιο. Μελετήθηκε ιδιαίτερα η ενεργοποίηση δεσμών C-H στα ετεροκυκλικά συστήματα θειαζολών και αιθυλενο-διοξυ-θειοφαινίου (EDOT) καθώς αυτά απαντώνται συχνά σε φαρμακευτικά μόρια και πολυμερή υλικά υψηλών επιδόσεων αντίστοιχα. Η αρυλική σύζευξη στα υποστρώματα βελτιστοποιήθηκε σε βαθμό που αποτελεί πλέον μία εύχρηστη, οικονομική, αποτελεσματική και βιώσιμη μέθοδο.
|
|---|
