| Περίληψη: | Εισαγωγή : Η παρούσα πτυχιακή εργασία θα πραγματευτεί την χρήση των φυσικών μέσων στην αποκατάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης και των κακώσεων του νωτιαίου μυελού.
Ειδικότερα, θα παρουσιαστούν η παθοφυσιολογία, η αιτιολογία, η κλινική εικόνα-κλινική εξέταση, η αξιολόγηση και η επιδημιολογία των παθήσεων αυτών.
Στη συνέχεια, θα αναφερθούν η κατηγοριοποίηση των παθήσεων αυτών, καθώς και η διάγνωση, η διαγνωστική απεικόνιση, η διαφορική διάγνωση και η πρόγνωση.
Επιπλέον, θα αναφερθούν οι επιπλοκές και η λειτουργικότητα μετά από κάκωση νωτιαίου μυελού.
Επιπροσθέτως, μέσα από τη μελέτη διάφορων ερευνών και επιστημονικών συγγραμμάτων, θα καταγραφεί ο ρόλος της φυσικοθεραπείας και των φυσικών μέσων στη συνολική αποκατάσταση.
Τέλος, θα αποτυπωθούν τα αποτελέσματα των ερευνών που διερευνούν την επίδραση των φυσικών μέσων και στις δύο παθήσεις και τα συμπεράσματα που προκύπτουν.
Σκοπός : Σκοπός της παρούσας εργασίας θα είναι να κατανοηθεί ο ρόλος της φυσικοθεραπείας και των φυσικών μέσων στην αποκατάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης και των κακώσεων του νωτιαίου μυελού, στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου προγράμματος φυσικοθεραπείας, όπου η βασική παρέμβαση είναι η άσκηση.
Μέθοδος : Η μέθοδος που ακολουθήθηκε περιελάμβανε αναζήτηση ανασκοπικών και κλινικών μελετών στις βάσεις δεδομένων Medline, PubMed, Heal link, ScienceDirect, Google Scholar και Medscape με κριτήρια εισόδου έρευνες που είχαν δημοσιευτεί από την χρονολογία 2007 και μετά. Αναζητήθηκαν άρθρα σε αγγλική, γαλλική, γερμανική και ελληνική γλώσσα που περιλάμβαναν την εμπλοκή των φυσικών μέσων στην αποκατάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης και των κακώσεων του νωτιαίου μυελού. Επίσης, η αξιοπιστία και ο τρόπος διεξαγωγής της κάθε έρευνας διασφαλίστηκε κυρίως με την επιλογή τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων κλινικών μελετών.
Συμπέρασμα: Η συνδρομή της φυσικοθεραπείας διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην αποκατάσταση και των δύο παθήσεων. Η βασική αρχή της φυσικοθεραπείας που είναι η ενεργός συμμετοχή των ασθενών με την εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων και ασκήσεων βελτίωσε λειτουργικά ελλείματα και περιορισμούς που είχαν εμφανιστεί. Ωστόσο, η προσθήκη φυσικών μέσων στο πρόγραμμα αποκατάστασης των ασθενών έδειξε μεγαλύτερες βελτιώσεις στη λειτουργική έκβαση, στον πόνο, στη σπαστικότητα, στην κόπωση, στη βάδιση και γενικότερα στην ποιότητα ζωής των ατόμων.
|
|---|
