| Περίληψη: | Ο καθυστερημένος μυϊκός πόνος, ή αλλιώς καθυστερημένης έναρξης μυϊκό άλγος, (delayed onset muscle soreness – DOMS), αποτελεί έναν παλυπαραγοντικό τύπο μυϊκού τραυματισμού, οι παθοφυσιολογικές και κλινικές εκδηλώσεις του οποίου οφείλονται στην πραγματοποίηση από τον ασθενή μιας έντονης – έκκεντρου τύπου άσκησης, ή ακόμα και μίας άσκηση στην οποία δεν ήταν συνηθισμένος ο οργανισμός του να πραγματοποιεί κατά το πρότερο χρονικό διάστημα. Στα κλινικά χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης παθολογικής κατάστασης περιλαμβάνονται η άλλοτε άλλου βαθμού ελάττωση της μυϊκής ισχύος του αθλητή, ο επώδυνος περιορισμός του εύρους των κινήσεων μιας σειράς αρθρώσεών του, σε συνδυασμό με οίδημα, δυσκαμψία και δυσλειτουργία των συγκεκριμένων αρθρώσεων.
Σκοπός: Με την παρούσα αφηγηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας παρουσιάστηκαν τα πρόσφατα βιβλιογραφικά δεδομένα σε σχέση με την αποτελεσματικότητα των διαφόρων φυσικοθεραπευτικών τεχνικών στην αντιμετώπιση αλλά και την πρόληψη της συγκεκριμένης παθολογικής κατάστασης.
Συμπέρασμα: Η εμφάνιση καθυστερημένου μυϊκού πόνου τις πρώτες ημέρες μετά την έντονη σωματική άσκηση, ειδικά σε ασκήσεις κατά τις οποίες δεν ήταν συνηθισμένος να εκτελεί ο αθλητής, αποτελεί μία πολύ συνηθισμένη παθολογική κατάσταση, η οποία απασχολεί ειδικά τους αθλητές υψηλού επιπέδου, επιβαρύνοντας για άλλοτε άλλο χρονικό διάστημα την λειτουργικότητα και την δυνατότητα άσκησης και προπόνησής των. Η φυσικοθεραπεία αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο στην αντιμετώπιση αλλά και στην πρόληψη της εμφάνισής της DOMS. Από τις διάφορες θεραπευτικές τεχνικές οι οποίες έχουν εφαρμοσθεί, η θεραπευτική μάλαξη καθώς και ο βελονισμός φαίνεται να έχουν την μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, με μία σειρά από άλλες μεθόδους (κρυοθεραπεία, προπόνηση δόνησης, τεχνικές τοπικής συμπίεσης) να δίδουν ελπιδοφόρες ενδείξεις. Χρειάζεται επιπλέον έρευνα με υψηλής ποιότητας τυχαιοποιημένες μελέτες με ομάδες ελέγχου προκειμένου να εξαχθούν σαφή συμπεράσματα και να δοθούν συγκεκριμένες κατευθυντήριες οδηγίες.
|
|---|
