| Περίληψη: | Εισαγωγή: Τα τελευταία χρόνια στο χώρο του αθλητισμού πραγματοποιούνται πολλές ερευνητικές προσπάθειες με στόχο την βελτίωση της φυσικής απόδοσης τον αθλητών την πρόληψη των τραυματισμων τους αλλά και την γρήγορη και ασφαλή επάνοδο στους αθλητικούς χώρους. Στα πλαίσια αυτά έχουν αναπτυχθεί αρκετές καινοτόμες θεραπευτικές τεχνικές που στοχεύουν στην μυοπεριτονιακή απελευθέρωση-κινητοποίηση των μαλακών μορίων μεσω εφαρμογών ελαστικής ισχαιμικής περίδεσης. Η παραπάνω θεραπευτική τεχνική έχει αποτελέσει το αντικέιμενο πρόσφατων μελετών και υπάρχουν επιστημονικά ευρήματα που υποστηρίζουν ότι η εφαρμογή της μπορεί να συμβάλλει στην αύξηση του εύρους τροχιάς των αρθρώσεων, της μυϊκής απόδοσης και της λειτουργικής ικανότητας καθώς και στη μείωση επιπέδου πόνου και ευαισθησίας. Ενα επιστημονικό πεδίο το οποίο το δεν έχει διερευνηθεί η επίδραση της ελαστικής ισχαιμικής περίδεσης είναι ο νευρομυϊκός έλεγχος και η κιναίσθηση. Στα πλαίσια αυτού του ερευνητικού ελλείματος, σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η αξιολόγηση της επίδρασης της εφαρμογής ελαστικής ισχαιμικής περίδεσης στην βελτίωση της δυναμαισθησίας έπειτα από την εφαρμογή διαφορετικών τύπων άσκησης .
Μέθοδος: Τραντάεξι άτομα (36) ερασιτέχνες αθλητές (19 γυναίκες, 17 άνδρες) χωρίστηκαν με τυχαίο τρόπο σε τρεις (3) ισόποσες ερευνητικές υποομάδες στις οποίες εφαρμόστηκε μία θεραπευτική παρέμβαση μυοπεριτονιακής απελευθερώσης σε συνδυασμο με τρία διαφορετικά προγράμματα άσκησης στην αρθρωση του γόνατος. Η πρώτη ερευνητική υποομάδα έλαβε παρέμβαση ελαστικής ισχαιμικής περίδεσης ΕΙΠσε συνδυασμο με αερόβιο πρόγραμμα άσκησης. Η δεύτερη ερευνητική υπο-ομάδα έλαβε παρέμβαση ελαστικής ισχαιμικής περίδεσης σε συνδυασμό με την πραγματοποίηση άσκησης από όρθια θέση κατά την οποία εκτελούσε έκκεντρη κάμψη γόνατος έως 90 μοίρες με ταυτόχρονη έκκεντρη κάμψη ισχίου και επιστροφή στην αρχική θέση με συγκεντρη σύσπαση (καθίσματα) και η τρίτη ομάδα έλαβε επίσης παρέμβαση ελαστικής ισχαιμικής περίδεσης και πραγματοποιούσαν ισομετρική σύσπαση με στηριξη στον τοίχο κατά την οποία τα γόνατα βρίσκονταν σε γωνιά κάμψης 90 μοιρών και ταυτόχρονη κάμψη ισχίων. Σε όλους τους αθλητές πραγματοποιήθηκε προθέρμανση 10 λεπτών επειτα αξιολογήθηκε η μέγιστη ισομετρική ισοκινητική σύσπαση στης (45⁰). Στην συνέχεια πραγματοποιήθηκε η αξιολόγηση της δυναμαισθησιας στις 30⁰ κάμψης γόνατος με οπτική και χωρις οπτική ανατροφοδότηση και στα δυο κάτω άκρα ξεκινώντας πάντα από το μη κυρίαρχο άκρο. Εφαρμοστήκαν η παρεμβάσεις που προαναφέρθηκαν και τα άτομα αξιολογήθηκαν πάλι στην δυναμαισθησια με οπτική και μη ανατροφοδότηση.
Αποτελέσματα: Tο άκρο ελέγχου εμφάνισε καλύτερη δυναμαισθησία σε 5 μετρήσεις ενώ το άκρο παρέμβασης σε 7. Ειδικότερα όμως στην αξιολόγηση των προσαρμογών δυναμαισθησίας μετα την εφαρμογή ΕΙΠ σε συνδυασμό είτε με αερόβια άσκηση είτε με ισομετρική άσκηση (ειτε με ανοικτά είτε με κλειστά μάτια) το άκρο που δεχθηκε την παρέμβαση εμφανίζει καλύτερη δυναμαισθησία απο το ακρο ελέγχου. Μάλιστα η υπεροχή του άκρου παρέμβασης, συγκρτικά με το άκρο ελέγχου, ειναι στατιστσικά σημαντική στην περίπτωση εφαρμογής ΕΙΠ με ισομετρική ασκηση (p<0.05). Tο άκρο ελέγχου εμφανίζει μια υπεροχή στη δυναμαισθησία οταν λαμβάνει παρέμβαση σύγκεντρης-εκκεντρης άσκησης και αυτη η υπεροχή ειναι στατιστικώς σημαντική κατα την αξιολόγηση με κλειστά τα μάτια(p<0.05).
Συμπεράσματα. Η εφαρμογή ΕΙΠ σε συνδυασμό με διαφορετικούς τύπους άσκησης μπορεί να ενισχυσει περαιτέρω την δυναμαισθησία συγκριτικά με την εφαρμογή της ίδιας άσκησης. Περισσότερη έρευνα χρειάζεται για να τεκμηριωθούν τα παραπάνω ευρήματα.
|
|---|
