| Περίληψη: | Εισαγωγή: Οι αθλητές της πετόσφαιρας/πετοσφαίρισης ( «βόλεϊ») είναι αρκετά σύνηθες να εμφανίζουν πόνο στην περιοχή της οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής τους στήλης ( «low back pain»). Ο πόνος αυτός συνήθως αφορά μια «απλή» μυϊκή θλάση, όμως πολλές φορές μπορεί να υποκρύπτει μια πιο σοβαρή αιτία όπως εκφύλιση στον μεσοσπονδύλιο δίσκο των αθλητών ή κάτι πιο σοβαρό ακόμα, όπως μια σπονδυλόλυση ή σπονδυλολίσθηση. Με τον όρο σπονδυλόλυση χαρακτηρίζεται η λύση της συνέχειας του οστού αντίστοιχα προς τον ισθμό, το τμήμα δηλαδή του σπονδύλου που συνδέει την άνω και την κάτω αρθρική απόφυση. Με τον όρο σπονδυλολίσθηση ορίζεται η πρόσθια μετατόπιση του σπονδύλου ως προς τον υποκείμενο σε αυτόν σπόνδυλο. Η σπονδυλόλυση αν είναι αμφοτερόπλευρη και επιβαρύνεται από χρόνια και παρατεταμένη φόρτιση μπορεί να οδηγήσει σε σπονδυλολίσθηση.
Σκοπός: Σκοπός της συγκεκριμένης πτυχιακής εργασίας είναι να αναδείξει τους μηχανισμούς και τις συνθήκες του αθλήματος της πετοσφαίρισης που οδηγούν σε εκφύλιση του μεσοσπονδύλιου δίσκου και σε σπονδυλόλυση-σπονδυλολίσθηση, καθώς και τον ρόλο της φυσικοθεραπείας ως μέσο πρόληψης και αποκατάστασης των τραυματισμών αυτών.
Μεθοδολογία: Για τις ανάγκες της πτυχιακής εργασίας πραγματοποιήθηκε αναζήτηση κλινικών μελετών σε επιστημονικές βάσεις δεδομένων “Pubmed” και “GoogleScholar”, “MedLine” και “Pedro”. Εξαρχής έγινε αναζήτηση αρθογραφίας εντός της τελευταίας 10ετίας αλλά λόγω του περιορισμένου όγκου άρθρων έγινε επέκταση εντός της τελευταίας 15ετίας. Μερικές από τις λέξεις κλειδιά που χρησιμοποιήθηκαν στις μηχανές αναζήτησης ήταν : spondylolysis, spondylolysthesis, fine athletes, volleyball, manual therapy, core stability, therapeutic exercise κ.α.
Συμπεράσματα: Από την μελέτη της υπάρχουσας βιβλιογραφίας φαίνεται η σημαντικότητα της φυσικοθεραπείας για την πρόληψη και την αποτελεσματική αντιμετώπιση ενός τραυματισμού σπονδυλόλυσης ή σπονδυλολίσθησης και την ταχύτερη και σωστότερη επιστροφή του αθλητή στην ενεργό δράση. Η διενέργεια λειτουργικών δοκιμασιών πριν την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου βοηθά στην έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση των τραυματισμών αυτών. Ως φυσικοθεραπευτικά μέσα για την αντιμετώπιση τους αξιοποιούνται οι ασκήσεις ενδυνάμωσης, οι διατάσεις , τα φυσικά μέσα, ορθωτικά, το tens, η κρυοθεραπεία, η θερμοθεραπεία και το manual therapy. Ο βελονισμός και η χειροπρακτική είναι πρακτικές με αμφιλεγόμενο χαρακτήρα. Κρίνεται σκόπιμο να διεξαχθούν εκ νέου έρευνες που να μελετούν την επίδραση συγκεκριμένων πρωτοκόλλων σε ασθενείς με σπονδυλόλυση- σπονδυλολίσθηση.
|
|---|
