| Περίληψη: | Εισαγωγή: Ο έλεγχος στάσης και η ισορροπία αποτελούν κοινά προβλήματα στη νόσο Πάρκινσον και την Παρεγκεφαλιδική αταξία. Συνοδεύονται επίσης από μία πληθώρα συμπτωμάτων που προκύπτουν από βλάβες στο κεντρικό και το περιφερικό νευρικό σύστημα. Η αξιολόγησή τους επιτυγχάνεται μέσω εγκεκριμένων κλιμάκων και πραγματοποιείται πριν την φυσικοθεραπευτική παρέμβαση. Τα προγράμματα αποκατάστασης και βελτίωσης που αφορούν ασθενείς με τις παραπάνω νόσους ποικίλουν, όμως οι διαφορές τους δεν έχουν πλήρως διερευνηθεί.
Σκοπός: Ο σκοπός της πτυχιακής αυτής εργασίας, λοιπόν, είναι να συγκρίνει μεταξύ διαφόρων προγραμμάτων αποκατάστασης της ισορροπίας και του στασικού ελέγχου σε ασθενείς με Πάρκινσον και σε ασθενείς με Παρεγκεφαλιδική αταξία ώστε να βρεθούν διαφορές και ομοιότητες στους τρόπους διαχείρισης των συμπτωμάτων μεταξύ αυτών των δύο παθήσεων.
Μεθοδολογία: Για την άντληση έγκυρων πληροφοριών, πραγματοποιήθηκε αναζήτηση και επεξεργασία επιστημονικών ανασκοπήσεων και δημοσιεύσεων στην Ελληνική και κυρίως στην Αγγλική γλώσσα κατά τα 10 τελευταία έτη από έγκυρες και εγκεκριμένες ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων (Pubmed, Google Scholar, Medline κ.α).
Αποτελέσματα: Ερευνήθηκαν αρκετές μελέτες από τις εγκεκριμένες βάσεις δεδομένων και παρουσιάστηκαν αρκετά και διαφορετικά προγράμματα αποκατάστασης. Ως επί το πλείστον αφορούσαν προγράμματα με ασκήσεις ισορροπίας και ενδυνάμωσης. Χρησιμοποιήθηκαν και διαφορετικές τεχνικές για να παρατεθεί ένα μεγαλύτερο εύρος προγραμμάτων. Οι ομοιότητες και οι διαφορές τους καταγράφηκαν
Συμπεράσματα: Παρατηρήθηκαν αρκετές διαφορές και ομοιότητες μεταξύ των προγραμμάτων αποκατάστασης των δύο νόσων. Υπήρχε εμφανής έλλειψη συγκριτικών μελετών, γεγονός που καθιστά απαραίτητη την παρούσα ανασκόπηση. Σημαντικότερο συμπέρασμα αποτελεί η ανάγκη για διαφοροδιάγνωση μεταξύ των δύο ασθενειών. Να είναι ο στόχος των προγραμμάτων η θεραπεία της νόσου που προκαλεί το σύμπτωμα της έλλειψης της ισορροπίας και όχι μόνο το σύμπτωμα. Απαιτούνται περαιτέρω μελέτες.
|
|---|
