| Περίληψη: | Σκοπός της ανασκόπησης: Οι βακτηριακές βιομεμβράνες και η οστείτιδα αναγνωρίζονται ως δύο συνήθεις κλινικοί παράγοντες στην εμμένουσα χρόνια παραρρινοκολπίτιδα. Η συγκεκριμένη ανασκόπηση θα εξετάσει μελέτες, που έχουν διερευνήσει το ρόλο των βιομεμβρανών και της οστείτιδας σε εμμένουσα χρόνια παραρρινοκολπίτιδα. Ο κύριος στόχος της ανασκόπησης είναι να εξετάσει τους πιθανούς παθοφυσιολογικούς μηχανισμούς που σχετίζονται με τις βακτηριακές βιομεμβράνες και την οστείτιδα, οι οποίοι συμβάλλουν στην ανάπτυξη εμμένουσας χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας, καθώς και τις κλινικές επιπτώσεις αυτών των δύο κλινικών οντοτήτων.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε Βιβλιογραφική αναζήτηση μέσω της πλατφόρμας PubMed από το 1992 έως το 2022. Συμπεριλήφθηκαν όλες οι μελέτες στην αγγλική γλώσσα, οι μελέτες που διεξήχθησαν σε ανθρώπους και ζώα, και τα πλήρη άρθρα, όπου υπήρχαν αναφορές σχετικά με το ρόλο των βιομεμβρανών και της οστείτιδας στην εμμένουσα χρόνια παραρρινοκολπίτιδα.
Πρόσφατα ευρήματα: Πρόσφατα στοιχεία υποδεικνύουν ότι οι βιομεμβράνες και η οστείτιδα σχετίζονται με μεγαλύτερη βαρύτητα της νόσου και αναγνωρίζονται ως δυσμενείς προγνωστικοί παράγοντες στην εμμένουσα χρόνια παραρρινοκολπίτιδα. Φαίνεται ότι οι βιομεμβράνες συμβάλλουν στην ανθεκτική φύση της εμμένουσας χρόνιας παραρρινοκολπίτιδας, ενώ η δομή των βιομεμβρανών παρέχει στα βακτήρια πλεονεκτήματα στην επιβίωση και αντοχή έναντι των αντιβιοτικών. Επιπλέον, οι βιομεμβράνες φαίνεται, ότι έχουν την δυνατότητα να ενισχύσουν μια εξελισσόμενη ή υποτροπιάζουσα λοίμωξη και να προάγουν την τοπική φλεγμονή, αλληλοεπιδρώντας με το ανοσοποιητικό σύστημα. Η δημιουργία βιομεμβρανών εντός του ρινικού βλεννογόνου πιθανότατα συνεπάγεται ταυτόχρονα με ελαττώματα τόσο στην έμφυτη όσο και στην επίκτητη ανοσία του ξενιστή. Επίσης, σχετίζεται με συγκεκριμένα είδη και χαρακτηριστικά των εισβαλλόντων βακτηρίων. Από την άλλη πλευρά, η συμβολή της οστείτιδας στην εμμένουσα χρόνια παραρρινοκολπίτιδα είναι λιγότερο σαφής. Προτείνεται ότι το οστό που φλεγμαίνει θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πηγή φλεγμονής στον υπερκείμενο βλεννογόνο με αποτέλεσμα την εμμένουσα χρόνια παραρρινοκολπίτιδα. Επιπλέον, υπάρχουν ενδείξεις ,ότι το οστό που φλεγμαίνει, μπορεί να εμποδίσει τη διαδικασία επούλωσης του τραύματος μετά από ενδοσκοπική χειρουργική των παραρρίνιων κόλπων προάγοντας τη φλεγμονή και την υποτροπή της νόσου.
Συμπέρασμα: Υπάρχουν αυξανόμενα στοιχεία σήμερα, πως οι βιομεμβράνες και η οστείτιδα σχετίζονται με μεγαλύτερο κίνδυνο υποτροπής της νόσου.
|
|---|
