| Περίληψη: | Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την μελέτη της γλωσσικής ανάπτυξης σε πολυπρακτορικά συστήματα. Πιο συγκεκριμένα μελετώνται τα συστήματα ενισχυτικής μάθησης στα οποία οι πράκτορες οι οποίοι δρουν σε αυτά και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους έχουν την δυνατότητα ανταλλαγής πληροφοριών κατά την επίλυση των προβλημάτων που τους έχουν τεθεί. Δίνεται έμφαση στην επικοινωνία που εδραιώνεται μεταξύ των πρακτόρων και στην μελέτη των μηνυμάτων που χρησιμοποιούν, τόσο όσον αφορά στην δομή τους όσο και στο περιεχόμενο τους. Αρχικά γίνεται περιγραφή του θεωρητικού υπόβαθρου το οποίο είναι απαραίτητο για την κατανόηση του θέματος και την εμβάθυνση σε αυτό. Πραγματοποιείται αναφορά στην επεξεργασία φυσικής γλώσσας αναλύοντας τους τομείς της κατανόησης και παραγωγής κειμενικών δεδομένων και τους τρόπους αξιολόγησής τους. Στην συνέχεια περιγράφονται οι βασικές έννοιες της μηχανικής και της βαθιάς μάθησης και πραγματοποιείται ανάλυση των αρχιτεκτονικών νευρωνικών δικτύων τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως στα προβλήματα με δεδομένα σε μορφή κειμένου. Έπειτα, γίνεται εισαγωγή στην ενισχυτική μάθηση και τους βασικούς αλγορίθμους οι οποίοι εφαρμόζονται σε αυτή, ενώ στην συνέχεια επεκτείνεται ο τομέας αυτός στα πολυπρακτορικά συστήματα ενισχυτικής μάθησης. Επίσης, αναλύεται η επικοινωνία που χρησιμοποιείται μεταξύ των πρακτόρων σε αυτά. Αφού ολοκληρωθεί η παρουσίαση των απαραίτητων θεωρητικών γνώσεων γίνεται ανασκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας όσον αφορά στη χρήση ενισχυτικής μάθησης σε προβλήματα παραγωγής περιλήψεων και στην εφαρμογή επικοινωνίας σε πολυπρακτορικά συστήματα διαφόρων συνθέσεων. Έπειτα πραγματοποιείται μελέτη του προβλήματος δημιουργίας περίληψης μέσω διαλόγου σε συνεργατικό πολυπρακτορικό σύστημα. Αρχικά, ορίζεται η σύνθεση του προβλήματος και αναλύεται η προτεινόμενη αρχιτεκτονική. Το σύστημα αποτελείται από δύο πράκτορες οι οποίοι δεν έχουν την ίδια πρόσβαση στις πληροφορίες του περιβάλλοντος στο οποίο δρουν. Ο ένας πράκτορας μπορεί και έχει πλήρη πρόσβαση στο κείμενο για το οποίο θα εξαχθεί η περίληψη του, αλλά και στην περίληψη-στόχο και έχει την δυνατότητα να απαντάει σε ερωτήσεις βασιζόμενος στις πληροφορίες του κειμένου, αλλά και σε προηγούμενη γνώση που διαθέτει. Ο δεύτερος πράκτορας, ο οποίος δεν έχει πλήρη πρόσβαση στο κείμενο προσπαθεί κάνοντας ερωτήσεις στον πρώτο να εξάγει πληροφορίες σχετικά με αυτό έτσι ώστε να παράξει την περίληψή του. Οι δύο πράκτορες καλούνται να συνεργαστούν μεταξύ τους και να λειτουργήσουν ως ομάδα η οποία ανταμείβεται το ίδιο για τις ενέργειες όλων των μελών της. Για την εκπαίδευση του συστήματος χρησιμοποιείται επιβλεπόμενη μάθηση με τη χρήση δεδομένων τα οποία παράχθηκαν μερικώς με τρίτο μοντέλο σύγχρονης αρχιτεκτονικής νευρωνικών δικτύων. Επίσης, γίνεται χρήση ενισχυτικής μάθησης για επιπλέον εκπαίδευση και μελετάτε η επίδραση διαφορετικών συναρτήσεων ανταμοιβής στα μηνύματα τα οποία παράγουν οι πράκτορες μέσω πειραμάτων. Τα αποτελέσματα αυτών δείχνουν ότι το σύστημα αδυνατεί να παράξει περιλήψεις οι οποίες αντιπροσωπεύουν τα αντίστοιχα κείμενα, καθώς η συγκεκριμένη αρχιτεκτονική δεν επιτρέπει στους πράκτορες να εξάγουν την απαραίτητη πληροφορία από το κείμενο. Η χρήση διαλόγου ως μέσο επικοινωνίας μεταξύ των δύο πρακτόρων βελτιώνει τις περιλήψεις τόσο στην δομή τους όσο και σημασιολογικά στο περιεχόμενο τους. Παρόλα αυτά ακόμα και με τις βελτιώσεις μετά την εκπαίδευση των πρακτόρων με ενισχυτική μάθηση το σύστημα δεν μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλο για την επίλυση του προβλήματος. Τέλος, γίνονται παρατηρήσεις σχετικά με την γλώσσα που παρήγαγαν οι πράκτορες στους διαλόγους που δημιουργούσαν αλλά και στις τεχνητές περιλήψεις.
|
|---|
