| Περίληψη: | Η αέναη ανάγκη των επιχειρήσεων να πρωτοπορούν ώστε να βρίσκονται πάντοτε ένα βήμα μπροστά από τους ανταγωνιστές τους, τις φέρνει αντιμέτωπες με την πρόκληση της αναζήτησης διαφοροποιημένων στρατηγικών ανάπτυξης καινοτομίας. Αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι δυνατότητές τους οριοθετούνται από τους περιορισμένους ενδοεπιχειρησιακούς πόρους, στρέφουν τον προσανατολισμό τους σε εξωτερικές πηγές γνώσης που μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά με τα άυλα περιουσιακά τους στοιχεία.
Η μεταστροφή στη λογική της διεύρυνσης της διαδικασίας καινοτομίας με τη συμμετοχή εξωεταιρικών παραγόντων αντί της αποκλειστικής συσχέτισής της με τα εταιρικά τμήματα Ε&Α, σηματοδότησε τη διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου καινοτομίας.
Το 2003 ο Henry W. Chesbrough έδωσε στο νέο αυτό μοντέλο το όνομα “ανοικτή καινοτομία”. Έκτοτε, το θέμα της ανοικτής καινοτομίας συγκεντρώνει αυξανόμενο και διευρυνόμενο ενδιαφέρον. Αρχικά από τον ακαδημαϊκό κόσμο, στη συνέχεια από επιχειρήσεις και πρόσφατα από κυβερνήσεις και πολίτες.
Εν αντιθέσει με το προφανές, η ανοικτή καινοτομία δεν αποτελεί προνόμιο των επιχειρήσεων αλλά έχει πεδίο εφαρμογής οπουδήποτε επιζητάται καινοτομία. Θέτοντάς το υπεραπλουστευμένα, σχεδόν παντού. Η οικονομία, η πολιτεία, η κοινωνία, η επιστήμη, ο πολιτισμός μπορούν να αποκομίσουν μόνο οφέλη από τις πρακτικές της ανοικτής καινοτομίας. Το κελιδί για την επιτυχία είναι η υλοποίηση με τον κατάλληλο τρόπο.
|
|---|
