| Περίληψη: | Ο Φουκώ είναι ο φιλόσοφος, ο οποίος στην παράδοση του Νίτσε και του Φρόυντ αμφισβητεί στο έπακρο το υποκείμενο ως οντότητα και θεωρεί αυτό στην επιστημολογική κριτική του ως υποστασιοποιημένη έννοια. Όπως και ο Φρόυντ, ο Φουκώ θεωρεί την σεξουαλικότητα ως το σημείο μηδέν της αντίληψης του εγώ μέσω της έννοιας της χρήσης των αφροδισίων και της επιμέλειας εαυτού. Ενώ μέχρι την συγγραφή της Ιστορίας της Σεξουαλικότητας ο Φουκώ περιορίζει την ιστορική επιστημολογία του σε γλωσσικά μορφώματα του Λόγου της Νεωτερικότητας, για πρώτη φορά ανάγεται στα πλαίσια της έρευνάς του για την αντίληψη του εαυτού καταρχήν σε πρωτοχριστιανικές ασκητικές πρακτικές άρνησης και υπέρβασης της σωματικής υλικότητας, κατόπιν δε, επεκτείνει τον ορίζοντα της έρευνάς του αναδρομικά από την νεοπλατωνική έως και την κλασσική φιλοσοφική σκέψη. Αυτή η στροφή του Φουκώ αποτελεί την αφετηρία για τo παρόν ερευνητικό άρθρο στο οποίο θα εξεταστεί η θεμελίωση της αναλυτικής έννοιας της υποκειμενικότητας στην έννοια του εαυτού και της αυτεπίγνωσης. Αφετηρία για τα παραπάνω θα αποτελέσει ο όρος ''επιμέλεια εαυτού'', ο οποίος συνδέει την αντίληψη της σωματικότητας με την αντίληψη του εαυτού ως αντικειμένου της σκέψης.
|
|---|
