| Περίληψη: | Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται τη δημιουργία εφαρμογής
αναγνώρισης προσώπου σε γυαλιά επαυξημένης πραγματικότητας για άτομα με
προβλήματα στην κεντρική όραση. Δεδομένου ότι πολλές παθήσεις, που
προσβάλλουν τη κεντρική όραση των ανθρώπων, δεν έχουν ακόμη αντιμετωπιστεί
μέσω κάποιας γενετικής θεραπείας και από τη στιγμή ιδίως που αυτού του είδους
οι παθήσεις δεν είναι διαθλαστικές αλλά εκφυλιστικές ,η αντιμετώπιση τους με ένα
συμβατό γυαλί δεν επιφέρει ουσιαστικά αποτελέσματα για την επαρκή
αντιμετώπιση του εν λόγω προβλήματος. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στην ιδέα
σχεδιασμού ενός ηλεκτρονικού βοηθήματος όρασης ,το οποίο μέσω αλγορίθμων
υπολογιστικής όρασης θα ενημερώνει το χρήστη για οπτικά συμβάντα ,τα οποία
δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσίευση [16] , ένα
από τα (μεγαλύτερα) προβλήματα που δημιουργεί στα άτομα η μειωμένη κεντρική
όραση είναι η δυσκολία αναγνώρισης προσώπων και κατ’ επέκτασιν η αδυναμία
των ατόμων αυτών να αναγνωρίζουν τα οικεία τους πρόσωπα ,γεγονός που τους
προκαλεί κοινωνική πίεση και άγχος ,οδηγώντας τους σε απομονωτικές τάσεις
,πολλές φορές μάλιστα ακόμα και σε κατάθλιψη . Στόχος λοιπόν της διπλωματικής
εργασίας είναι η υλοποίηση εφαρμογής αναγνώρισης προσώπων ούτως, ώστε να
επιλυθεί ως ένα βαθμό το εν λόγω πρόβλημα.
Για την επίτευξη του παραπάνω σκοπού επιχειρήθηκαν δύο διαφορετικές
προσεγγίσεις . Η μεν πρώτη χρησιμοποιεί μοντέλο εξαγωγής χαρακτηριστικών για
πρόσωπα υψηλής ανάλυσης ,ενώ πρόσωπα χαμηλής ανάλυσης επαναφέρονται με
τεχνική Super Resolution και στη συνέχεια περνούν μέσα από το μοντέλο. Ωστόσο
κρίνεται μη αποτελεσματική για τις συνθήκες του συγκεκριμένου προβλήματος
τόσο ως προς την ακρίβεια της αναγνώρισης όσο και ως προς τη ταχύτητα
απόκρισης. Αντίθετα, η δεύτερη χρησιμοποιεί μοντέλο εξαγωγής χαρακτηριστικών
τόσο για υψηλής όσο και χαμηλής ανάλυσης πρόσωπα και εμφανίζει αρκετά
ενθαρρυντικά αποτελέσματα, γεγονός που την καθιστά καταλληλότερη και
οδήγησε στην προσπάθεια υλοποίησής της.
|
|---|
