Προμηθείς του 20ού αιώνα μεταξύ «ορθολογισμού» και «ανορθολογισμού» : Κ. Βάρναλης, "Το φως που καίει", Σ. Σκίπης, "Προμηθέας", Β. Ρώτας, "Προμηθέας, ή, Η Κωμωδία της αισιοδοξίας", Ν. Βρεττάκος, "Προμηθέας, ή, Το παιχνίδι μιας μέρας"

Η εργασία αυτή διερευνά την πρόσληψη του μύθου του Προμηθέα σε επιλεγμένα έργα της νεοελληνικής δραματουργίας του εικοστού αιώνα, μέσω της συνδυαστικής και συνθετικής εξέτασης των επιμέρους θεμάτων και μοτίβων. Αρχικά, αποκωδικοποιούνται τα στοιχεία της μυθικής και τραγικής μορφής του Προμηθέα, τα ο...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Αράπης, Βασίλειος
Άλλοι συγγραφείς: Arapis, Vasileios
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2023
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://hdl.handle.net/10889/24790
Περιγραφή
Περίληψη:Η εργασία αυτή διερευνά την πρόσληψη του μύθου του Προμηθέα σε επιλεγμένα έργα της νεοελληνικής δραματουργίας του εικοστού αιώνα, μέσω της συνδυαστικής και συνθετικής εξέτασης των επιμέρους θεμάτων και μοτίβων. Αρχικά, αποκωδικοποιούνται τα στοιχεία της μυθικής και τραγικής μορφής του Προμηθέα, τα οποία κυρίως αξιοποιούνται από τη νεοελληνική θεατρική γραφή. Στη συνέχεια, η ανάλυση περνά στο νεοελληνικό δράμα του εικοστού αιώνα, χαρακτηριστικό του οποίου είναι η χρήση του μυθολογικού και τραγικού υλικού με τρόπο που τα διαδραματιζόμενα αντανακλούν τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Τα επιλεγμένα έργα προέρχονται από διαφορετικές περιόδους, καθώς και από δύο διακριτούς ιδεολογικούς προσανατολισμούς. Ο πρώτος άξονας περιλαμβάνει την ορθολογική, υλιστική προσέγγιση του μυθικού υλικού και ο δεύτερος την ιδεαλιστική προσέγγιση. Οι πολλαπλές δυνατότητες σημασιοδότησης του αρχαίου μύθου οδήγησαν σε έναν γόνιμο μετασχηματισμό των μυθικών συμφραζομένων του Προμηθέα, με έμφαση στο κοινωνικοπολιτικό στοιχείο. Ο προμηθεϊκός μύθος αποτελεί όχημα που οδηγεί σε τέτοιου είδους διεισδυτικούς στοχασμούς. Ο Προμηθέας λειτουργεί σαν καταλύτης για να ακουστούν νέες ριζοσπαστικές φωνές, να ασκηθεί κριτική, να αναδειχθεί το πολιτισμικό παρελθόν, να προβληθούν αισθητικές καινοτομίες, καθώς και να αναζητηθεί μια νέα πολιτική, κοινωνική και καλλιτεχνική ταυτότητα κατά τη διάρκεια του ταραγμένου εικοστού αιώνα.