Μελέτη της βιοψυχοκοινωνικής αποκατάστασης των ασθενών με έμφραγμα του μυοκαρδίου έξι μήνες μετά την αποδέσμευση τους από τη μονάδα εμφραγμάτων

Εισαγωγή: Το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι μια από τις κύριες αιτίες θανάτου στον ανεπτυγμένο κόσμο. Ο επιπολασμός της νόσου πλησιάζει τα τρία εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως, με περισσότερους από ένα εκατομμύριο θανάτους στις Ηνωμένες Πολιτείες ετησίως. Σκοπός: Σκοπός της παρούσα έρευνας είναι να...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Αποστολοπούλου, Ελεάννα
Άλλοι συγγραφείς: Apostolopoulou, Eleanna
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2023
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://hdl.handle.net/10889/24798
Περιγραφή
Περίληψη:Εισαγωγή: Το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου είναι μια από τις κύριες αιτίες θανάτου στον ανεπτυγμένο κόσμο. Ο επιπολασμός της νόσου πλησιάζει τα τρία εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως, με περισσότερους από ένα εκατομμύριο θανάτους στις Ηνωμένες Πολιτείες ετησίως. Σκοπός: Σκοπός της παρούσα έρευνας είναι να μελετηθεί η βιοψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ασθενών με έμφραγμα του μυοκαρδίου έξι μήνες μετά την αποδέσμευση τους από τη μονάδα εμφραγμάτων. Υλικό και Μέθοδοι: Τον πληθυσμό – στόχο της μελέτης αποτέλεσαν ασθενείς που είχαν υποστεί έμφραγμα του μυοκαρδίου και είχαν νοσηλευτεί στη μονάδα εμφραγμάτων του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών «Παναγία η Βοήθεια» πριν από έξι μήνες. Το δείγμα της μελέτης ήταν 100 ασθενείς. Ο τρόπος δειγματοληψίας είναι η απλή τυχαιοποίηση. Αποτελέσματα: Στη μελέτη το 62% ήταν άνδρες και το 38% γυναίκες, το 60% ήταν ασθενείς κάτω από 65 χρονών και το 40% ασθενείς πάνω από 65 χρονών. Τα προβλήματα του άγχους και της θλίψης με ποσοστό 50% βρίσκονται στην πρώτη θέση και έπειτα ακολουθούν τα προβλήματα του πόνου και της δυσφορίας σε ποσοστό 24%, τα προβλήματα στην εκτέλεση των συνηθισμένων καθημερινών δραστηριοτήτων σε ποσοστό 22%, τα προβλήματα της κινητικότητας σε ποσοστό 16% και τέλος τα προβλήματα της αυτοεξυπηρέτησης σε ποσοστό 12%. Υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στο φύλο, με τους άνδρες να επηρεάζονται περισσότερο με τα προβλήματα κινητικότητας (p-value= 0,014) και με την εκτέλεση των συνηθισμένων δραστηριοτήτων (/p-value= 0,003). Οι ασθενείς που είναι ≤65 ετών φάνηκε να επηρεάζονται περισσότερο σε σύγκριση με τους >65 ετών σε σχέση με τα προβλήματα κινητικότητας (/p-value= 0,009), την εκτέλεση των συνηθισμένων δραστηριοτήτων (/p-value= 0,005) και το άγχος ή θλίψη (/p-value= 0,020). Συμπεράσματα: Η ποιότητα ζωής βελτιώνεται για την πλειονότητα των ασθενών έπειτα από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Το εάν οι ασθενείς έχουν ή όχι προβλήματα σε μία ή περισσότερες διαστάσεις του EQ-5D σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό με το προφίλ του ασθενούς. Τα λιγότερα προβλήματα παρατηρούνται στη διάσταση της αυτοεξυπηρέτησης και τα περισσότερα προβλήματα αναφέρονται στη διάσταση άγχους ή θλίψης.