| Περίληψη: | Η συγκεκριμένη διατριβή αφορά τον αυτισμό και τις πραγματολογικές διαταραχές. Πρόκειται για μία αναπτυξιακή διαταραχή, με την οποία θα πρέπει τα άτομα να ζήσουν δια βίου. Έχει απασχολήσει για πολλές δεκαετίες τους επιστήμονες, κυρίως λόγω των δυσχερειών που συμπεριλαμβάνει. Πιο συγκεκριμένα εμποδίζει τους ανθρώπους να κατανοήσουν σωστά όλα όσα βλέπουν, αισθάνονται και ακούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη σημαντικών προβλημάτων στα πλαίσια των κοινωνικών σχέσεων, της συμπεριφοράς και της επικοινωνίας τους. Σχετικά με την πραγματολογία, η ίδια αφορά την ικανότητα χρήσης της γλώσσας με σωστό τρόπο. Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι πραγματολογικές διαταραχές που παρουσιάζονται στα παιδιά με Αυτισμό δεν αποτελούν το βασικό χαρακτηριστικό αυτών. Αυτό σημαίνει ότι δεν εμφανίζονται απαραιτήτως σε όλα τα παιδιά. Για να διερευνηθεί στη συγκεκριμένη εργασία αυτό το ζήτημα χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της συνέντευξης με δύο συμμετέχοντες, που έχουν διαγνωστεί με Αυτισμό . Έτσι όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα που προέκυψαν οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν διαφοροποιούνται σημαντικά μεταξύ τους. Πιο συγκεκριμένα ένας από τους συμμετέχοντες αδυνατούσε σε μεγάλο βαθμό να χρησιμοποιήσει τον λόγο του κατά τη διάρκεια των αλληλεπιδράσεών του με τους άλλους, κάτι που δεν παρατηρήθηκε στον άλλον.
|
|---|
