| Περίληψη: | Η παρούσα εργασία έχει ως κίνητρο τη μελέτη της συμπεριφοράς της ανιούσας αορτής από τη μηχανική πλευρά. Η αορτή είναι ο πρώτος αγωγός που δέχεται το αίμα της καρδιάς υπό πίεση για να το προωθήσει στα διάφορα σημεία του σώματος. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ελαστικότητα των τοιχωμάτων της. Η αντοχή της αορτής σε τάσεις είναι αρκετά μεγάλη και ελαττώνεται με την ηλικία. Οι ασκούμενες τάσεις αποδίδονται ως ένα βαθμό από τον νόμο του Laplace. Ο νόμος αυτός αναφέρεται σε ευθύγραμμο σωλήνα, επομένως δεν περιλαμβάνει την καμπυλότητα της αορτής, λόγω της οποίας οι τάσεις στα τοιχώματα είναι μεγαλύτερες από τις ασκούμενες. Και ενώ υπολογίζει τάσεις μικρότερες από το όριο αντοχής των τοιχωμάτων, εντούτοις το τοίχωμα ρήγνυται. Με την προσθήκη όρων, οι οποίοι δικαιολογούνται από την μεταβολή της ορμής του αίματος λόγω καμπυλότητας εξηγούνται οι περιπτώσεις αστοχίας του τοιχώματος που παρέμεναν ανεξήγητες.
Η γήρανση της αορτής συνεπάγεται ελάττωση της ελαστικότητάς της και της αντοχής της σε καταπονήσεις. Θεωρώντας την αορτή ως σύνθετο ελαστικό μέσο με μεταβλητό μέτρο ελαστικότητας και με βάση κλινικά δεδομένα, περιγράφουμε την ελαστική συμπεριφορά της με τον χρόνο και προτείνουμε μια εξίσωση , που υπολογίζει την ηλικία της αορτής και την διαχωρίζει από την ηλικία του ατόμου και ταυτόχρονα δίνει τη μέγιστη διάρκεια ζωής της αορτής.
|
|---|
