| Περίληψη: | Ο πόνος στον ώμο έχει πολλές διαφορετικές αιτίες και θεραπείες. Ο πόνος στον ώμο είναι μια κοινή μυοσκελετική ασθένεια η οποία μπορεί να σχετίζεται με δευτερεύον τραύμα, περιβαλλοντικές πιέσεις, αυτοάνοσες διεργασίες ή ασθένεια όπως ο σακχαρώδης διαβήτης και ούτω καθεξής. Οι διαταραχές στον ώμο είναι αρκετά συχνές. Περίπου 3 στους 10 ενήλικες επηρεάζονται από αυτούς τους τύπους καταστάσεων ανά πάσα στιγμή. Ο πόνος στον ώμο μπορεί να είναι ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα. Έως και τα μισά άτομα εξακολουθούν να έχουν συμπτώματα μετά από 18 μήνες. Οι δυσλειτουργίες του ώμου είναι ένα κοινό πρόβλημα στη σωματική και ορθοπεδική πρακτική. Οι βλάβες βρίσκονται κυρίως στον τένοντα, κοντά στην περιοχή εισαγωγής στην κρίσιμη ζώνη. Οι ασθενείς αντιμετωπίζονται συνήθως συντηρητικά με μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα, αναλγητικά φάρμακα, τοπικές ενέσεις, φυσικοθεραπεία. Ο ώμος προκαλεί λειτουργικές αναπηρίες και μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε φαρμακολογική υπερβολική χρήση. Η δυσκαμψία των ώμων χαρακτηρίζεται από πόνο και απώλεια κίνησης στον ώμο. Μερικοί ασθενείς δεν έχουν αναγνωρίσιμη αιτία και άλλοι προκαλούνται από υποκείμενες ασθένειες (Kisch et al., 2016; Koldas et al., 2011).
Τα τελευταία είκοσι χρόνια, η θεραπεία με κρουστικό υπέρηχο έχει χρησιμοποιηθεί συχνά στη θεραπεία τενοντοπαθειών. Η θεραπεία με κρουστικό υπέρηχο είναι μια διεπιστημονική συσκευή που χρησιμοποιείται στην ορθοπεδική, φυσιοθεραπεία, αθλητική ιατρική κ.α. Τα κύρια πλεονεκτήματά της είναι η γρήγορη ανακούφιση από τον πόνο και η αποκατάσταση της κινητικότητας. Ο κρουστικός υπέρηχος είναι ένα ακουστικό κύμα που μεταφέρει υψηλή ενέργεια στα σημεία που πονάνε σε χρόνιες καταστάσεις (Vulpiani et al., 2015; Kvalvaag et al., 2018).
Η θεραπεία με κρουστικό υπέρηχο έχει χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία διαταραχών των ώμων, όπως η τενοντίτιδα, με ευνοϊκά αποτελέσματα για περισσότερα από 20 χρόνια. Ο κρουστικός υπέρηχος είναι μια κοινά χρησιμοποιούμενη μέθοδος από πολλούς φυσιοθεραπευτές για τη θεραπεία πολλών μορφών τενοντοπαθειών και μυϊκών τραυματισμών, περιλαμβανομένης της περιτονίτιδας και της επικονδυλίτιδας μεταξύ άλλων. Ο θεραπευτικός υπέρηχος στοχεύει στους ιστούς τόσο από τα θερμικά όσο και από τα μη θερμικά του αποτελέσματα. Τα θερμικά αποτελέσματα βοηθούν στην ανακούφιση του πόνου αυξάνοντας τη θερμοκρασία του τοπικού ιστού, αυξάνοντας τοπικά τη ροή του αίματος, μειώνοντας το τοπικό πρήξιμο και επιλύοντας τη χρόνια φλεγμονώδη κατάσταση. Οι μη θερμικές επιδράσεις διεγείρουν τη διαδικασία επιδιόρθωσης των ιστών μέσω μικρο-ροής. Η συγκεκριμένη θεραπεία είναι μια καινοτόμος μέθοδος που έχει αποκτήσει δημοτικότητα την τελευταία δεκαετία στη θεραπεία διαφόρων επώδυνων μυοσκελετικών παθήσεων, ειδικά όταν άλλες συντηρητικές θεραπείες έχουν αποτύχει (Efe et al., 2014; Maffulli et al., 2014).
|
|---|
