| Περίληψη: | Η παροχή εκπαίδευσης στο σύνολο του πληθυσμού και η αναγκαιότητα αυτής συναντάται στα κείμενα του Ρήγα , πριν από την επανάσταση. Η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους σύμφωνα με τα συντακτικά κείμενα και εξελίσσει το πνεύμα των ανθρώπων οδηγώντας την κοινωνία στην πρόοδο. Η παιδική ηλικία εμφανίζεται στα κείμενα του Συντάγματος του 1975 και οι ανήλικοι είναι φορείς ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Επιπλέον τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευάλωτα και ως εκ τούτου έχουν και ιδιαίτερα δικαιώματα που αναγνωρίζουν την μεγαλύτερη ανάγκη τους για προστασία. Ως απόρροια αυτού στα 1989 υπεγράφη η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού από τις χώρες μέλη του Ο.Η.Ε., μέλος του οποίου είναι και η Ελλάδα. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στη μόρφωση και κύριος φορέας της παιδείας είναι το σχολείο το οποίο δια μέσω της οργάνωσης και του προγράμματος που έχει τα οδηγεί στην εκπαίδευση. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα διαιρείται σε τρεις βαθμίδες οι οποίες εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας, υπηρεσία η οποία δημιουργήθηκε στα 1833, με διαφορετική τότε ονομασία.
Αναφορές στην εκπαίδευση μικρών παιδιών έχουμε στην αρχαιότητα σε κείμενα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη αλλά και στον ύστερο μεσαίωνα στη Δυτική Ευρώπη με τον Κομένιο όπου θέτει τις βάσεις για την προσχολική εκπαίδευση. Μόνο όμως με τις κοινωνικές αλλαγές της βιομηχανικής επανάστασης και την επακόλουθη αύξηση της ζήτησης εργατικού δυναμικού που ώθησε τις γυναίκες-μητέρες στην αγορά εργασίας, θα έχουμε τη δημιουργία δομών για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας. Στην Ελλάδα η απαρχή των νηπιαγωγείων συντελέστηκε κατόπιν ιδιωτικής πρωτοβουλίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Καθοριστική ήταν η συμβολή της Αικατερίνης Λασκαρίδου στην εδραίωση της προσχολικής αγωγής στη χώρα μας. Το κράτος ξεκινά να νομοθετεί για την πρώτη αυτή εκπαιδευτική βαθμίδα το 1896. Η νομοθετική εξέλιξη τα επόμενα χρόνια καθορίστηκε και από τα ευρήματα διαφόρων επιστημών και εκθέσεων ευρωπαϊκών και παγκόσμιων οργανισμών καθώς και από τις αλλαγές στην κοινωνία τον 20ο αιώνα.
|
|---|
