| Περίληψη: | Στην ιστορία της τέχνης δεν είναι λίγοι οι καλλιτέχνες οι οποίοι αποφάσισαν να
χρησιμοποιήσουν την ασχήμια ως το όχημα που θα τους επέτρεπε να εξερευνήσουν και να
αποδώσουν τις πιο σκοτεινές πτυχές και τα ελαττώματα του ανθρώπου.
Από τις αναπαραστάσεις της κολάσεως στις βυζαντινές και αναγεννησιακές αγιογραφίες, μέχρι
τα έργα σύγχρονων καλλιτεχνών όπως ο Τζων Κάριν (John Currin) και ο Φερνάντο Μποτέρο
(Fernardo Botero), αλλά και τα κόμικς, το δύσμορφο σώμα γίνεται ο καθρέπτης κάθε λογής
ασχήμιας της ανθρωπότητας και της ανθρώπινης υπόστασης1 Μπορούμε συνεπώς να πούμε ότι
η παραμόρφωση της φιγούρας, η ανάδειξη, καθώς και ο υπερτονισμός άσχημων στοιχείων του
προσώπου ή του σώματος, εξέφραζαν και συνεχίζουν να εκφράζουν την εσωτερική (ψυχική)
και κοινωνική παθογένεια.
Στην παρούσα πτυχιακή εργασία θα διερευνηθεί η ασχήμια στην τέχνη. Αναλυτικότερα, στο
πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζονται και αναλύονται διάφοροι ορισμοί της ασχήμιας έτσι όπως
εκφράστηκαν από τα φιλοσοφικά και καλλιτεχνικά ρεύματα της κάθε εποχής. Βασικός στόχος
του κεφαλαίου, και κατά προέκταση της έρευνάς μου, είναι να πραγματοποιήσω την
ανασύνθεση της ιστορίας των αισθητικών ιδεών μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Στο δεύτερο
κεφάλαιο παρουσιάζονται τα τρία σημαντικά καλλιτεχνικά κινήματα συγκεκριμένα του
Ρεαλισμού, του Ρομαντισμού και του Εξπρεσιονισμού. Τέλος, στο τρίτο κεφάλαιο
παρουσιάζεται η σχέση της ασχήμιας με την αρρώστια και τον πόλεμο.
|
|---|
