| Περίληψη: | Η διατριβή εξετάζει την προσωπικότητα και το έργο του δοκιμιογράφου και αισθητιστή συγγραφέα Περικλή Γιαννόπουλου (1869-1910), ο οποίος δραστηριοποιήθηκε στο μεταίχμιο του 19ου προς τον εικοστό αιώνα. Ο Γιαννόπουλος, παρά τον σύντομο βίο του, είχε μια έντονη συνομιλία και αλληλεπίδραση με τα πνευματικά κινήματα και τις προσωπικότητες της εποχής του, ενώ άφησε το αποτύπωμά του στον εικοστό αιώνα. Επηρέασε κυρίως στη λογοτεχνική Γενιά του Τριάντα, ως προς το ιδεολόγημα της ελληνικότητας και τη συγκρότηση της εθνικής ταυτότητας. Παρόλα αυτά, η ιδιόρρυθμη προσωπικότητά του και η αυτοκτονία του, που προσέλαβε διαστάσεις θρύλου, επισκίασαν το έργο του, το οποίο παρέμεινε επί πολλά χρόνια εγκατεσπαρμένο σε διάφορα έντυπα, λησμονημένο και αναξιοποίητο κατά ένα μεγάλο μέρος. Για έναν αιώνα η παραγωγή τού Γιαννόπουλου αντιμετωπίστηκε αποσπασματικά, μονόπλευρα και συχνά υποτιμητικά, ενώ ο ίδιος συνδέθηκε με ιδεολογικούς χώρους του ακραίου εθνικισμού. Η διατριβή εξετάζει την προϊστορία του αισθητιστή δοκιμιογράφου, τις καταβολές και τα πρότυπα που ακολούθησε. Αναλύεται η προσωπικότητά του, η αλληλόδραση με το πνευματικό περιβάλλον της πρωτεύουσας και την κοινωνική, πολιτική και οικονομική πραγματικότητα στη στροφή του εικοστού αιώνα και ερμηνεύεται ο εθελούσιος θάνατός του. Το έργο του παρουσιάζεται στο σύνολό του, ενώ συμπληρώθηκε με ανεύρετα κείμενα και επιστολές που εντοπίστηκαν σε ιδιωτικές πηγές έως και το 2022. Η διατριβή ολοκληρώνεται με την πρόσληψη του έργου του Γιαννόπουλου στον εικοστό αιώνα και την επιρροή που άσκησε στη διανόηση και δη σε ιδιαίτερες στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας.
|
|---|
