| Περίληψη: | Εισαγωγή: Ο καρκίνος γενικά, συνδέεται με πολλές παρενέργειες που προκαλούνται από τη θεραπεία και επηρεάζουν τη ζωή των ασθενών από τη διάγνωση έως τη μακροχρόνια επιβίωση. Η άσκηση θεωρείται ένα σημαντικό, με αρκετά στοιχεία σήμερα, υποστηρικτικό μέτρο για την αντιμετώπιση παρενεργειών όπως η απώλεια μυϊκής δύναμης και οστικής υγείας, η κόπωση, ο πόνος, η επαγόμενη από χημειοθεραπεία περιφερική νευροπάθεια, το λεμφοίδημα, και μεταξύ άλλων, η απώλεια της ποιότητας ζωής. Η προπόνηση αντίστασης είναι μια καθιερωμένη παρέμβαση άσκησης για ασθενείς με καρκίνο, και ειδικότερα του μαστού, αλλά ο σωστός τύπος, ο χρόνος, η ένταση και η διάρκεια της άσκησης παραμένουν ασαφείς.
Σκοπός: Στόχος της παρούσας βιβλιογραφικής ανασκόπησης είναι να αξιολογήσει τα ευρήματα τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων μελετών σχετικά με τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιδράσεις της προπόνησης με αντιστάσεις είτε από μόνη της είτε σε συνδυασμό με κάποιο άλλο είδος άσκησης σε ασθενείς με καρκίνο τα τελευταία 5 χρόνια, καλύπτοντας όλα τα στάδια της θεραπείας, ξεκινώντας από την προετοιμασία, μέσω της περιόδου της οξείας θεραπείας, έως τη μακροχρόνια επιβίωση.
Μέθοδος: Η αναζήτηση θα πραγματοποιηθεί στις μηχανές αναζήτησης PubMed, Google Scholar και Scopus και θα ελεγχθούν τα άρθρα που αφορούν μελέτες που εξετάζουν τις επιδράσεις της προπόνησης αντίστασης σε ασθενείς με κάποιο είδος καρκίνου δημοσιευμένες κατά την περίοδο 2017-2022. Επίσης, θα ελεγχθούν οι κατάλογοι αναφοράς των άρθρων αυτών και οι ανασκοπήσεις σχετικών άρθρων για περαιτέρω σχετικές μελέτες.
Συμπεράσματα: Κατά την αξιολόγηση των τυχαιοποιημένων (κυρίως) ελεγχόμενων δοκιμών της τελευταίας πενταετίας, η προπόνηση αντίστασης βρέθηκε ότι είναι εφικτή και ασφαλής. Υπάρχουν στοιχεία σχετικά με τον αντίκτυπο αυτού του είδους άσκησης στη μυϊκή δύναμη, την οστική υγεία, και την ποιότητα ζωής μεταξύ άλλων παραγόντων. Τα αποτελέσματα υποστηρίζουν την ολοένα αυξανόμενη θεωρία ότι, στην περίπτωση της θεραπείας του καρκίνου, η άσκηση είναι φάρμακο και έχει τη δυνατότητα να αυξήσει τις πιθανότητες κοινωνικής ένταξης του ασθενούς και ίσως το προσδόκιμο ζωής.
|
|---|
