| Περίληψη: | Οι γυναίκες έρχονται αντιμέτωπες με πολλαπλές και πολυπαραγοντικές επιπλοκές στην περίοδο της εγκυμοσύνης. Το μυοσκελετικό σύστημα των εγκύων καταπονείται, ώστε να γίνουν οι απαραίτητες αλλαγές για να φιλοξενήσουν το αναπτυσσόμενο έμβρυο, Οι αλλαγές αυτές αλλοιώνουν την στάση του σώματος, προκαλώντας πόνο και δυσλειτουργία .Επακόλουθο των δυσλειτουργιών αυτών είναι παθολογικές καταστάσεις όπως η διάσταση των ορθών κοιλιακών, ο πόνος στη μέση και ο πόνος της πυελικής ζώνης που εμφανίζονται κατά την κύηση και παραμένουν ακόμα και ένα χρόνο μετά τον τοκετό δημιουργώντας αποσταθεροποίηση του κορμού.Η παρούσα ανασκόπηση αναλύει την διαδικασία αξιολόγησης και το κατάλληλο θεραπευτικό πλάνο για τις μεταγεννητικές επιπλοκές που αντιμετωπίζει η νέα μητέρα. Πρωτίστως, απαραίτητη για την κατανόηση των σύνθετων παθήσεων που συμβαίνουν μετά τον τοκετό είναι η γνώση τόσο της ανατομίας (μυών,συνδέσμων,οστών) όσο και της εμβιομηχανικής. Με αυτόν τον τρόπο γίνονται κατανοητά τα βασικά μέρη του σώματος και πως αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, ώστε να υφίσταται ισόποση κατανομή των φορτίων και ομαλή και ποιοτική κίνηση. Ωστόσο για να συμβεί αυτό απαραίτητη είναι η σταθερότητα, που αφορά το σύμπλεγμα οσφύος-πυέλου-ισχίων και αποτελεί μια ενιαία λειτουργική μονάδα.Σκοπός της εργασίας είναι η αναζήτηση και ανασκόπηση της σύγχρονης αρθρογραφίας μέσω επιστημονικών βάσεων δεδομένων(PubMed και Google Scholar) σχετικά με τα μέσα αξιολόγησης (αντικειμενικά και υποκειμενικά) που χρησιμοποιούνται στη διάγνωση των παθήσεων που συνδέονται με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό καθώς και σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης τους. Η συγκεκριμένη εργασία θα προσφέρει μια πιο βαθιά και εξειδικευμένη γνώση στον τομέα της μαιευτικής-γυναικολογικής φυσικοθεραπείας και θα εμπλουτίσει την αποκατάσταση κατά τη μεταγεννητική περίοδο.Η συγκεκριμένη λοιπόν ανασκόπηση κατέδειξε ότι η γνώση είναι περιορισμένη όσον αφορά την αντιμετώπιση των πιο συχνών παθήσεων που εμφανίζονται στη μεταγεννητική περίοδο.Η διάσταση των κοιλιακών και ο πόνος στην μέση αποτελούν παθήσεις πιο διαχειρίσιμες συγκριτικά με τον πόνο στην πυελική ζώνη η αντιμετώπιση του οποίου ακόμα δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως. Κυρίαρχη θεραπεία και για τις τρεις αυτές παθήσεις είναι η θεραπευτική άσκηση η εφαρμογή της οποίας κατά την μεταγεννητική περίοδο χρήζει περαιτέρω έρευνας ,καθώς τα περισσότερα ευρήματα σχετικά με αυτή αναφέρονται στην περίοδο της εγκυμοσύνης ενώ λιγότερα είναι τα δεδομένα για τη μεταγεννητική περίοδο.Η χειροθεραπεία, το Kinesio Taping και η Yoga μειώνουν τον πόνο και προάγουν την λειτουργικότητα του κορμού, ωστόσο οι έρευνες που εστιάζουν στις θεραπευτικές μεθόδους είναι ελάχιστες και με μικρό αριθμό δείγματος.Συμπερασματικά, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για την αποτελεσματικότητα αυτών των μεθόδων αποκατάστασης κατά την μεταγεννητική περίοδο.
|
|---|
