| Περίληψη: | Η Μυασθένεια Gravis είναι μια αυτοάνοση διαταραχή της νευρομυϊκής σύναψης η οποία προκύπτει από αντισώματα των Τ λεμφοκυττάρων που αποτρέπουν τους υποδοχείς ακετυλοχολίνης στην ένωση μεταξύ του νεύρου και του μυός. Εκτός από την μυϊκή αδυναμία, την δυσαρθρία και την διπλωπία, πολύ συχνό σύμπτωμα είναι και η δύσπνοια στους ασθενείς με Μυασθένεια Gravis. Με την εφαρμογή της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας βελτιώνεται η αντοχή και η δύναμη των αναπνευστικών μυών με αποτέλεσμα την αποφυγή της δύσπνοιας και την ενισχυμένη ικανότητα άσκησης των ασθενών για μια καλύτερη αποκατάσταση.
Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας ανασκόπησης είναι η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας σε ασθενείς με Μυασθένεια Gravis. Η εργασία αυτή στοχεύει στο να διασαφηνίσει τον ρόλο φυσικοθεραπείας αναπνευστικού τύπου στην αντιμετώπιση των ασθενών με μυασθένεια και άλλα νευρομυϊκά νοσήματα, και να προσδιορίσει τις πιο αποτελεσματικές προσεγγίσεις αναπνευστικής φυσικοθεραπείας που βελτιώνουν την λειτουργικότητα και την ποιότητα ζωής των μυασθενικών ασθενών. Έτσι αυτή η έρευνα πιθανά να συμβάλλει και στον σχεδιασμό αποτελεσματικών προγραμμάτων αποκατάστασης.
Μεθοδολογία: Η ανασκόπηση άρθρων θα περιέχει έρευνες που δημοσιεύτηκαν ως πλήρες κείμενο, σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά και τα οποία δημοσιεύτηκαν την τελευταία δεκαετία. Η αναζήτηση πραγματοποιήθηκε σε έγκυρες και αξιόπιστες ηλεκτρονικές πηγές βάσης δεδομένων όπως οι PubMed, Google Scholar και Cochrane Library.
Αποτελέσματα: Τα κύρια αποτελέσματα των μελετών μας επιβεβαιώνουν την ευεργετικότητα της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας σε ασθενείς με Μυασθένεια Gravis. Αρχικά αποδείχθηκε ότι η αναπνευστική φυσικοθεραπεία είναι σχετικά ασφαλής και η μακροχρόνια προπόνηση των αναπνευστικών μυών βρέθηκε αποτελεσματική στην βελτίωση των κλινικών συμπτωμάτων της νόσου. Επίσης με την εφαρμογή της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας όχι μόνο αυξάνεται η δύναμη, η αντοχή και η γενική φυσική απόδοση των αναπνευστικών μυών αλλά το κυριότερο συμβάλει στην ελάττωση των βασικότερων κλινικών συμπτωμάτων της MG.
Συμπεράσματα: Με την εφαρμογή της αναπνευστικής φυσικοθεραπείας βελτιώνεται η αντοχή και η δύναμη των αναπνευστικών μυών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την ανακούφιση των συμπτωμάτων της δύσπνοιας σε ασθενείς με Μυασθένεια Gravis η οποιαδήποτε άλλη νευρομυϊκή πάθηση που συμπεριλαμβάνει αναπνευστικές ανεπάρκειες. Επομένως, η αναπνευστική φυσικοθεραπεία είναι κρίσιμη σε ασθενείς με Μυασθένεια Gravis, διότι βοηθά τα γενικά συμπτώματα της ασθένειας, βελτιώνει την ικανότητα άσκησης και αυξάνει τις πιθανότητες των ασθενών για μια ολοκληρωμένη αποκατάσταση με βέλτιστη ποιότητα ζωής.
|
|---|
