| Περίληψη: | Η διδακτορική διατριβή παρουσιάζει τη θεωρητική συζήτηση του Αριστοτέλη στην Ποιητική σχετικά με το ποιητικό είδος του έπους. Στο πρώτο κεφάλαιο διασαφηνίζονται όροι κομβικοί για την επική θεωρία, όπως εἶδος, ἁρμονία, ἄλογον, μέρος και μόριον. Στο δεύτερο κεφάλαιο, στο οποίο εξετάζονται τα κατὰ ποιὸν μέρη των ομηρικών επών (μῦθος, ἦθος, διάνοια, λέξις), συζητούνται οι ιδιότητες του μύθου, το μῆκος, το μέγεθος και η συνοχή του, ενώ το ἦθος των ομηρικών πρωταγωνιστών εξετάζεται σε σχέση με τη μεταβολή της τύχης τους. Στα επόμενα κεφάλαια, ο Όμηρος συγκρίνεται με τους άλλους επικούς ποιητές και τους τραγῳδοποιοὺς και αναδεικνύεται ως ο κατ’ εξοχήν ποιητής τόσο αναφορικά προς έπος όσο και προς το ποιητικό μέρος της τραγωδίας. Στο καταληκτικό κεφάλαιο επισημαίνεται ότι τα δύο ποιητικά είδη, παρόλο που μοιράζονται την ίδια οἰκείαν ἡδονήν, διαφέρουν ως προς το βαθμό ἐναργείας της ηδονής. Στα συμπεράσματα, με βάση τις απόψεις του Αριστοτέλη και μέσα από τη σύγκριση με την τραγωδία, προσφέρεται μια σαφής εικόνα της μορφής, του περιεχομένου και της λειτουργίας του ποιητικού είδους του έπους.
|
|---|
