| Περίληψη: | Η παρούσα διατριβή ανήκει στον κλάδο της Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας. Συγκεκριμένα, εξετάζει το ζήτημα της ψυχικής ανθεκτικότητας θεωρητικά και ερευνητικά και καταλήγει σε συγκεκριμένα αποτελέσματα και εκπαιδευτικές προεκτάσεις σχετικά με το σχολικό συγκείμενο.
Αρχικά, εξετάζει την πορεία της έννοιας στον χρόνο, βασικές έρευνες που σηματοδότησαν και διαμόρφωσαν τη μελέτη της συγκεκριμένης έννοιας και τέλος, διερευνά την ψυχική ανθεκτικότητα σε σχέση με τον εκπαιδευτικό και τη σχέση εκπαιδευτικού-μαθητή . Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη σημασία της ψυχικής ανθεκτικότητας των μαθητών στην περίοδο της πανδημίας covid-19 η οποία έθεσε ένα νέο και σημαντικό πρόβλημα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Σε ερευνητικό επίπεδο, χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία και μέθοδοι ποιοτικής και ποσοτικής έρευνας. Η ποσοτική έρευνα συμπεριέλαβε 576 μαθητές από 18 σχολεία του νομού Ηρακλείου αλλά και 58 εκπαιδευτικούς. Οι μαθητές απάντησαν σε ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς σχετικά με την ψυχική τους ανθεκτικότητα, τη σχέση με τον εκπαιδευτικό του τμήματος και το κατά πόσο ένιωσαν να τους επηρεάζει η τηλεκπαίδευση στις παρέες και στο αίσθημα μοναξιάς που βίωσαν. Οι εκπαιδευτικοί των τμημάτων που έλαβαν μέρος στην έρευνα συμπλήρωσαν δικά τους ερωτηματολόγια ψυχικής ανθεκτικότητας, ενώ 13 εκπαιδευτικοί έδωσαν συνεντεύξεις αναλύοντας περισσότερο τις απόψεις και τις γνώσεις τους πάνω στο συγκεκριμένο θέμα.
Πραγματοποιήθηκαν απλές και σύνθετες στατιστικές αναλύσεις λαμβάνοντας υπόψη όλες τις μεταβλητές. Μέσα από την ανάλυση των αποτελεσμάτων φάνηκε ο σπουδαίος ρόλος του εκπαιδευτικού στην ψυχική ανθεκτικότητα των παιδιών αλλά και το πώς οι μαθητές με υψηλά επίπεδα ψυχικής ανθεκτικότητας είναι σε θέση να διαχειρίζονται καλύτερα τις απρόβλεπτες και δύσκολες καταστάσεις όπως αυτές της τηλεκπαίδευσης και της απομάκρυνσης από την παρέα τους. Παράλληλα, μέσα από την ανάλυση των συνεντεύξεων φάνηκαν οι γνώσεις που κατέχουν οι εκπαιδευτικοί σε θεωρητικό επίπεδο γύρω από την έννοια της ψυχικής ανθεκτικότητας και τονίστηκε η ανάγκη τους για υποστήριξη και ενδυνάμωση στο πλαίσιο του σχολείου. Όλα αυτά τα ευρήματα υπενθυμίζουν τον ήδη γνωστό ρόλο του σχολείου και του εκπαιδευτικού στην προαγωγή της ψυχικής υγείας των μαθητών και θα πρέπει να αποτελέσουν αφορμή για την υιοθέτηση αντίστοιχων πρακτικών σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα και μέσα από κάθε μάθημα και όχι μόνο σε συγκεκριμένες δράσεις και παρεμβάσεις. Φυσικά, η έρευνα αυτή έχει αρκετούς περιορισμούς που αφορούν το μεθοδολογικό πλαίσιο αλλά αποτελεί μια έρευνα σε μεγάλο δείγμα μαθητών του νομού Ηρακλείου και για αυτό τον λόγο είναι σημαντική ως προς τα ευρήματα και τις προεκτάσεις της.
|
|---|
