| Περίληψη: | Με μια αρχική επεξεργασία του θέματος της παρούσας εργασίας έγινε φανερό πως χωρίζεται σε δύο χρονικές περιόδους. Η πρώτη περίοδος εκτείνεται από τα μέσα του 19ου αιώνα ως το τέλους του ίδιου αιώνα(εδώ εντοπίστηκαν τρία έργα) και η δεύτερη περίοδος από τα μέσα του 20ου αιώνα περίπου(1959) ως τις αρχές του 21ου αιώνα(2007) (εδώ εντοπίστηκαν δώδεκα έργα) καταγράφεται αποδεδειγμένα ως η πιο δημιουργική περίοδος, ακόμη και αν θέσουμε ως κριτήριο το πλήθος των έργων. Η πρόσληψη δομών και σημαινόντων της ευριπίδειας δραματικής ποίησης θα αναζητηθεί με βάση όσους από τους τύπους διακειμενικότητας του Gerard Genette μπορούν να ανιχνευτούν στα εξής νεοελληνικά δραματικά κείμενα: Μήδεια του Ιωάννη Ζαμπέλιου(1860)-M1, To Ψέμα του Ιάσονα του Δημήτρη Χριστοδούλου(1959)-M2, Μήδεια (η οφιοπλόκαμη ερινύα των πόθων) της Μαρίας Κέκκου (1990)-M4, Μήδεια του Μποστ (Χρύσανθος Βοσταντζόγλου ή Μποσταντζόγλου) (1993)-M6, Μήδεια του Βασίλη Γκουρογιάννη (1995)-M7, Μήδεια, του Βασίλη Ζιώγα(1995)-Μ8, Στον αστερισμό της Εκάτης-(Θεατρικά έργα και μονόπρακτα) του Κωνσταντίνου Μπούρα(1997) α. Η Μήδεια στην Αθήνα του Κωνσταντίνου Μπούρα (Μονόπρακτο) (1997)-Μ9 και β. Το τέλος της Μήδειας(Τραγωδία) του Κωνσταντίνου Μπούρα (1997)-Μ10, Μήδεια αυτοπυρπολούμενη του Ντίνου Ταξιάρχη(2006)-M11, Backstage (Παρασκήνιο) της Άννας Μαρίας Μαργαρίτη(2007)-M12, Η άλλη ΜΗΔΕΙΑ του Βασίλη Μπουντούρη (1990)-M5, Ποιος σκότωσε τα παιδιά της Μήδειας του Χάρη Λαμπίδη(1984)-M3. Αν ξεκινήσουμε από τον κανόνα της Kristeva πως κάθε κείμενο με βάση το φαινόμενο της διακειμενικότητας «είναι ένα μωσαϊκό από αναφορές σε άλλα κείμενα, μια απορρόφηση ενός άλλου κειμένου», κατόπιν μπορούμε να επεκταθούμε και στην κατά Riffaterre θέση, η οποία υπογραμμίζει την ανάγκη αναζήτησης ενός διακειμένου ώστε να ολοκληρωθεί η οποιαδήποτε λογοτεχνική προσέγγιση κάθε κειμένου. Τα επίπεδα πρόσληψης θα αναζητηθούν μέσα από τα στοιχεία(δομικές, νοηματικές και δραματικές μονάδες) που διοχετεύονται από τη Μήδεια του Ευριπίδη (Μ) στα διακείμενα (Μ1 έως Μ12) νεότερες Μήδειες ή και όχι υποχρεωτικά Μήδειες ως προς τον τίτλο. Κατόπιν θα εξεταστεί η αυτούσια (λογοκλοπή-plagiarism) μετάγγιση στα νέα έργα στοιχείων του (ΜΕ) ή η μεταλλαγμένη παρουσία τους καθώς και σε πιο βαθμό διατηρούνται ή αλλάζουν τα μυθολογικά μοτίβα, θέματα, πρόσωπα και ο δραματικός χώρος των δραματικών κειμένων με καταγωγή από την πλατφόρμα πάνω στην οποία κυριαρχικά τοποθετείται η Μήδεια του Ευριπίδη.
|
|---|
