| Περίληψη: | Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εκτιμηθούν οι πιθανές οξείες μεταβολές των πνευμονικών λειτουργιών σε γυναίκες που υποβλήθηκαν σε μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία για καρκίνο του μαστού μετά από συντηρητική επέμβαση διατήρησης του μαστού ή μετά από μαστεκτομή.
Η μελέτη συμπεριλάμβανε 35 γυναίκες εκ των οποίων οι 21 από αυτές είχαν υποβληθεί και σε χημειοθεραπεία. Από το συνολικό δείγμα των 35 γυναικών, οι 14 υποβλήθηκαν και σε ακτινοθεραπεία της μασχαλιαίας και της υπερκλείδιας χώρας λόγω διηθημένων μασχαλιαίων λεμφαδένων.
Όλες οι γυναίκες που έλαβαν μέρος στη μελέτη υποβλήθηκαν σε έλεγχο της πνευμονικής λειτουργίας με τη μέτρηση της βίαιης ζωτικής χωρητικότητας (FVC), του βίαιου εκπνεόμενου όγκου αέρα σε 1 sec (FEV1), της μέγιστης μεσοεκπνευστικής ροής (MMEF25-75), της μέγιστης κατανάλωσης οξυγόνου (VO2max), και της διαχυτικής ικανότητας μονοξειδίου του άνθρακα (DLCO).
Όλες οι παραπάνω παράμετροι μετρήθηκαν πριν από την έναρξη της ακτινοθεραπείας και τρείς μήνες μετά από την ολοκλήρωσή της.
Από την στατιστική ανάλυση προέκυψε στατιστικά σημαντική πτώση των τιμών των FVC, FEV1 και του DLCO, τρείς μήνες μετά την ολοκλήρωση της ακτινοθεραπείας, στις γυναίκες που έλαβαν τοπικοπεριοχική ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία. Ωστόσο, στις γυναίκες που έλαβαν αποκλειστικά τοπική ακτινοθεραπεία δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική πτώση των παραπάνω τιμών.
Συμπερασματικά, η τοπική ακτινοθεραπεία για τον καρκίνο του μαστού δεν συσχετίστηκε με στατιστικά σημαντική πτώση των τιμών των πνευμονικών λειτουργιών, ενώ η τοπικοπεριοχική ακτινοβόληση και η χορήγηση χημειοθεραπείας ανέδειξε στατιστικά σημαντική πτώση των FVC, FEV1 και του DLCO τρείς μήνες μετά την ολοκλήρωση της ακτινοθεραπείας.
|
|---|
