| Περίληψη: | Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν η σύγκριση των αποτελεσμάτων και των μεταβολικών επιπλοκών της γαστρικής παράκαμψης Roux-en-Y και μιας εκδοχής της χολοπαγκρεατικής εκτροπής σε έναν αποκλειστικά non-superobese πληθυσμό. Τα κύρια χαρακτηριστικά της χολοπαγκρεατικής εκτροπής ήταν: γαστρικός θύλακος 15 ± 5 pml, χολοπαγκρεατική έλικα 200 cm, κοινό κανάλι 100 cm και διατροφική έλικα το λοιπό λεπτό έντερο. Τα κύρια χαρακτηριστικά της RYGBP ήταν: γαστρικός θύλακος 15 ± 5 ml, χολοπαγκρεατική έλικα 60 cm, Roux έλικα 100 cm και κοινό κανάλι το υπόλοιπο μήκος του λεπτού εντέρου. Από 130 ασθενείς με BMI 35-50 kg/m2, οι 65 υποβλήθηκαν σε RYGBP και οι 65 σε BPD. ΄Ολοι οι ασθενείς ολοκλήρωσαν το δεύτερο μετεγχειρητικό έτος. Η μέση απώλεια υπερβάλλοντος βάρους (excess weight loss, %EWL) ήταν καλύτερη μετά από BPD καθόλη τη διάρκεια του follow-up, ενώ στα 2 χρόνια η EWL ήταν > 50% στο 100% των ασθενών της BPD σε σύγκριση με το 88.7% της RYGBP. Η παθολογική ανοχή γλυκόζης, η υπερχοληστερολαιμία, η υπερτριγλυκεριδαιμία και η υπνική άπνοια παρουσίασαν πλήρη ύφεση και στις δύο ομάδες, αλλά τα μέσα επίπεδα ολικής χοληστερόλης ήταν σημαντικά χαμηλότερα μετά από BPD στα 2 χρόνια. Ο διαβήτης υποχώρησε πλήρως σε όλους τους ασθενείς της BPD και σε 7 στους 10 ασθενείς της RYGBP. Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις πρώιμες και όψιμες μη μεταβολικές επιπλοκές. Υποαλβουμιναιμία παρατηρήθηκε σε 1 ασθενή της RYGBP (1.5%) και σε 6 ασθενείς της BPD (9.2%). Μόνο ένας ασθενής από κάθε ομάδα χρειάστηκε νοσηλεία και ολική παρεντερική διατροφή. Συμπεραίνουμε πως οι μεταβολικές επιπλοκές μετά από BPD δεν ήταν σοβαρές και δεν παρουσίαζαν στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες, οπότε και οι δύο επεμβάσεις είναι ασφαλείς και αποτελεσματικές σε non-superobese πληθυσμούς, αλλά η BPD είναι πιο αποτελεσματική στην απώλεια βάρους και στην επίλυση του διαβήτη και της υπερχοληστερολαιμίας.
|
|---|
