Γεωμετρική και στατιστική ανάλυση των ενεργών ρηγμάτων του Κορινθιακού κόλπου

• Κύριος συγγραφέας: Καραστάθη, Χρυσούλα
• Άλλοι συγγραφείς: Κοκκάλας, Σωτήριος
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2011
• Θέματα: Κορινθιακός κόλπος; Ρήγματα; Gulf of Corinth; Faults; 551.872

Για να εξεταστεί η συμπεριφορά των ενεργών ρηγμάτων, πρέπει να εκτιμηθεί αρχικά η γεωμετρία και η αρχιτεκτονική τους στο χώρο. Επιπλέον, η ανάλυση των μορφοκλασματικών κατανομών (fractal) μπορεί να βοηθήσει ώστε να εκτιμηθούν τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά, οι διαστάσεις και οι ιδιότητες των ρηγμάτων σε διάφορες κλίμακες παρατήρησης ώστε να μοντελοποιηθούν. Για το σκοπό αυτό ψηφιοποιήθηκαν τα ίχνη των κύριων ενεργών ρηξιγενών ζωνών στο νότιο χερσαίο τμήμα του Κορινθιακού κόλπου και δημιουργήθηκε βάση δεδομένων που περιλαμβάνει παραμέτρους όπως το μήκος και τη διεύθυνση του ρήγματος, τη μέγιστη κατακόρυφη μετατόπιση και τον αριθμό των επιμέρους τμημάτων στην κάθε ζώνη. Έγιναν συσχετίσεις των παραμέτρων αυτών με τη βοήθεια γραφικών παραστάσεων για τρία τμήματα του Κόλπου (δυτικό, κεντρικό και ανατολικό τμήμα). Οι κύριες διευθύνσεις των ενεργών ρηγμάτων είναι η ΔΒΔ και η ΑΒΑ διεύθυνση. Η ΔΒΔ διεύθυνση και στα τρία τμήματα του κόλπου περιλαμβάνει ρήγματα με μεγαλύτερο μήκος, και πιο προχωρημένο στάδιο εξέλιξης όσον αφορά τη σύνδεση και ωριμότητα των ρηγμάτων. Από τα διαγράμματα αθροιστικής συχνότητας σε σχέση με το μήκος του ρήγματος για κάθε ένα από τα τρία τμήματα του Κορινθιακού κόλπου, φαίνεται ότι οι κατανομές είναι πολυκλασματικές γεγονός που υποδεικνύει διακριτούς πληθυσμούς ρηγμάτων με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Από τις κλιμακώσεις στις κατανομές των διαγραμμάτων φαίνονται κάποιες χαρακτηριστικές τιμές μηκών των ρηγμάτων στις οποίες επιτείνονται οι διαδικασίες σύνδεσης μεταξύ των τμημάτων και αντιπροσωπεύουν επίσης και τα χαρακτηριστικά μήκη τμηματοποίησης (segmentation) των ενεργών ρηξιγενών ζωνών για την κάθε περιοχή. Οι τιμές αυτές είναι :α) 6-7 km για το δυτικό τμήμα, β) 4-5 km για το κεντρικό τμήμα και γ) 5-6 km για το ανατολικό τμήμα. Με την αύξηση της παραμόρφωσης αθροίζεται περισσότερη μετατόπιση κατά μήκος του ενεργού ρήγματος που οδηγεί στη συνένωση των επιμέρους τμημάτων με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενιαίου ρηξιγενούς μετώπου με όλο και λιγότερα τμήματα. Έτσι οι ρηξιγενείς ζώνες με μεγαλύτερη μετατόπιση παρουσιάζουν συνήθως και λιγότερο αριθμό τμήματων (segments). Οι τιμές του λόγου κατακόρυφης μετατόπισης με το μήκος ρήγματος (d/l) για τα ενεργά χερσαία ρήγματα είναι χαμηλές, μεταξύ 0,008 και 0,1 (μέση τιμή ~ 0.05) λόγω της αλληλεπίδρασης και σύνδεσης των τμημάτων της ρηξιγενούς ζώνης. Πιθανά από το χαρακτηριστικό μήκος ρήγματος των ~ 6 km και μετά η συνένωση των ρηξιγενών τμημάτων είναι ο πιο σημαντικός μηχανισμός για την εξέλιξη των ενεργών ρηγμάτων στον Κορινθιακό κόλπο.