Επίδραση της χρήσης αντιβιοτικών στις μέσες και υψηλές ακοομετρικές συχνότητες

Στην παρούσα εργασία εξετάστηκαν οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει στη λειτουργία της ακοής η χρησιμοποίηση συγκεκριμένων αντιβιοτικών (ωτοτοξικών). Χρησιμοποιήσαμε ως αντιπροσωπευτικό αντιβιοτικό μέσον τις αμινογλυκοσίδες σε 53 νοσοκομειακούς ασθενείς (μέσης ηλικίας 54,8 ετών), οι οποίοι έλαβαν για...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Σπυρόπουλος, Κωνσταντίνος
Άλλοι συγγραφείς: Γκούμας, Παναγιώτης
Μορφή: Thesis
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2011
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/handle/10889/4170
Περιγραφή
Περίληψη:Στην παρούσα εργασία εξετάστηκαν οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει στη λειτουργία της ακοής η χρησιμοποίηση συγκεκριμένων αντιβιοτικών (ωτοτοξικών). Χρησιμοποιήσαμε ως αντιπροσωπευτικό αντιβιοτικό μέσον τις αμινογλυκοσίδες σε 53 νοσοκομειακούς ασθενείς (μέσης ηλικίας 54,8 ετών), οι οποίοι έλαβαν για τουλάχιστον 4 συνεχείς ημέρες amikacin (4 άτομα), gentamycin (47 άτομα) και tobramycin (2 άτομα) και οι οποίοι δεν είχαν κανένα προηγούμενο πρόβλημα που να αφορά το όργανο της ακοής. Για τη μελέτη αυτή κρίθηκε απαραίτητη προϋπόθεση ένα ελάχιστο 4 ακουογραμμάτων. Από τις πρώτες μετρήσεις που έγιναν, έχοντας κάνει ήδη ακουόγραμμα βάσεως με συμβατική και υψίσυχνη ακουομετρία, ανεδεικνύετο μία πτώση στις υψηλές συχνότητες, δηλ. από 8.000 Hz μέχρι 20.000 Hz, χωρίς να επηρεάζονται οι συχνότητες της συμβατικής ακουομετρίας, και ακόμη περισσότερο αυτές οι οποίες έχουν σχέση με την ομιλία και επικοινωνία του ατόμου, δηλ. 500 Ηz, 1000 Hz και 2000 Hz. Επειδή η μέτρηση όλου του φάσματος των υψηλών συχνοτήτων ήτο εργώδης, κατορθώσαμε να εντοπίσουμε μία ομάδα 5 συχνοτήτων, τις οποίες ονομάσαμε συχνότητες επικλινούς σειράς, στις οποίες η πτώση ήτο ακόμη πιο πρόωρη: 8-9-10-11,2-12,5 kHz. Με τον τρόπο αυτό, πολύ εύκολα και σε πολύ μικρό χρόνο εξέτασης (10-15 min), είχαμε τη δυνατότητα προληπτικά να ελαττώνουμε το δοσολογικό σχήμα ή και να αλλάζουμε εντελώς την αντιβίωση, χωρίς παράλληλα να μειώνουμε τη δυνατότητα ομιλίας και επικοινωνίας του ασθενούς.