| Περίληψη: | Σκοπός της εργασίας αυτής είναι ο Παιδαγωγικός Λόγος του Θεόδωρου Κάστανου (1886-1932) και το Μονοτάξιο Διδασκαλείο Καρπενησίου, όπου τερματίζεται η θητεία του ως Διευθυντή. Ιστορικοερμηνευτικά, αλλά και με περιγραφικές τεχνικές και με θεώρηση του Κόσμου και της Αγωγής ως ενότητας των αντιθέτων (Ηράκλειτος), εστιάζει στη Βιοαγωγή ως μέρος της Βιογραφίας. Αναδεικνύει έναν Κάστανο άνθρωπο, ιδεολόγο, ρομαντικό, επαναστάτη, εθνικιστή, Κοινωνιστή και με Παρσονικούς όρους ανατροπέα, αλλά με λογισμό και με όνειρο. Εισηγείται: 1. Πιλοτικά την βαθμιαία εφαρμογή του νέου σχολείου- σχολείου εργασίας. 2. Την δωρεάν παιδεία. 3. Την οχτάχρονη φοίτηση. 4. Την γενική επιστημονική εκπαίδευση του δασκάλου στην ανώτατη βαθμίδα. 5. Τον δάσκαλο αρμόδιο για την εκπόνηση του Προγράμματος και την υλοποίηση των στόχων του, οι οποίοι απορρέουν από τις Γενικές Αρχές και Σκοπούς που θέτει η Πολιτεία. 6. Την μετεκπαίδευση των όλων δασκάλων πέραν των θεσμοθετημένων. 7. Την αναλογία ενός δασκάλου προς τριάντα μαθητές. 8. Την καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας. 9. Το βιβλίο εργαλείο γλώσσας, αλλά και φιλολογικής τέρψης. 10. Τευχίδια αντί Αναγνωστικών. 11. Την ριζική μεταβολή του Προγράμματος με δεσπόζουσα θέση στην ΕΣΔ. 12. Την κυρίαρχη θέση της συνεργαζόμενης κοινότητας μεταξύ των μορφών διδασκαλίας- εργασίας. 13. Τη δημιουργία σχολικών κήπων. 14. «Την ίδρυση ενός πειραματικού πρότυπου σχολείου σε κάθε κεντρική πόλη που εδρεύει επιθεωρητής δημοτικών σχολείων.» 15. Την επαναδιαπραγμάτευση της διδακτέας ύλης, αλλά και την αναβολή της σε ανώτερη βαθμίδα εξέλιξης του παιδιού. 16. Ειδική πολιτική μέριμνα για την Εκπαίδευση των ξενοφώνων. Με τα αιτήματα αυτά η μεταρρύθμιση έγινε μετά από κυοφορία δύο γενεών!
|
|---|
