| Περίληψη: | Στην παρούσα μεταπτυχιακή αυτή εργασία μελετήσαμε την συμπεριφορά για πρώτη φορά ενώσεων που είχαν σαν βάση την βενζοδισθιαζόλη. Συγκεκριμένα οι ενώσεις αυτές μελετήθηκαν με την χρήση των τεχνικών της φασματοσκοπίας διφωτονικής απορρόφησης της φασματοσκοπίας σταθερής κατάστασης και της φασματοσκοπίας φθορισμού χρονικής ανάλυσης.
Αρχικά όσον αφορά την φασματοσκοπία διφωτονικής απορρόφησης, μπορέσαμε να οδηγηθούμε στα εξής συμπεράσματα: οι καλύτερες ενώσεις που παρουσιάζουν αρκετά μεγάλη διφωτονική απορρόφηση είναι τα γραμμικά μόρια (PK-439 και PK-452) σε σχέση με τα U-shaped μόρια με μέγιστη ενεργό διατομή ΔΦΑ ~2000GM. Επιπλέον παρατηρήσαμε ότι η χρήση της βενζοδισθιαζόλης σαν κεντρικός πυρήνας προκαλεί σημαντική αύξηση της διφωτονικής απορρόφησης, σε σχέση με την βενζοθιαζόλη.
Τέλος, με την τεχνική της φασματοσκοπίας φθορισμού χρονικής ανάλυσης μπορέσαμε να οδηγηθούμε σε κάποιες διαπιστώσεις: συγκεκριμένα παρατηρήσαμε ότι όσο το μήκος κύματος καταγραφής μεγαλώνει, τόσο οι καμπύλες αποδιέγερσης γίνονται πιο αργές. Ακόμα διαπιστώσαμε ότι από την σύγκριση μορίων στο μήκος κύματος του μεγίστου, σε εκείνα τα μόρια που αποδιεγείρονται γρήγορα, ευνοούνται οι μη-ακτινοβολητικές διεργασίες και ταυτόχρονα παρουσιάζουν μικρή ενεργό διατομή ΔΦΑ.
|
|---|
