Ιζηματολογική και γεωχημική ανάλυση των αποθέσεων της τομής ποταμός στη νήσο Γαύδο

• Κύριος συγγραφέας: Κτενάς, Δημήτριος
• Άλλοι συγγραφείς: Ζεληλίδης, Αβραάμ
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2012
• Θέματα: Ιζηματολογική ανάλυση; Γεωχημική ανάλυση; Υδρογονάνθρακες; Γαύδος; Sedimentological analysis; Geochemical analysis; Hydrocarbons; Gavdos Island; 551.3

Στην παρούσα εργασία πραγματοποιήθηκε ιζηματολογική και γεωχημική ανάλυση των Μέσο-Μειοκαινικών ιζημάτων της Τομής Ποταμός (Kατ. Τορτόνιο) στο ΒΔ τμήμα της νήσου Γαύδου, με απώτερο σκοπό να μελετηθούν τα αποθετικά τους περιβάλλοντα, οι συνθήκες σχηματισμού τους και η γεωδυναμική εξέλιξη της περιοχής στην κατεύθυνση ύπαρξης πεδίων υδρογονανθράκων. Από τις κοκκομετρικές αναλύσεις προέκυψε ότι τα ιζήματα βαθειάς θάλασσας της μελετηθείσας τομής ανήκουν στο μέγεθος του πηλού, η μεταφορά τους έχει γίνει κυρίως ως ομογενές αιώρημα ενώ η απόθεσή τους στο σύνολό τους, σύμφωνα με το C-M διάγραμμα (Passega,1957,1964), έγινε με τουρβιδιτικά ρεύματα. Επίσης από την ανάλυση του Ανθρακικού ασβεστίου η οποία βασίστηκε στην διάσπαση (CaCO3) με τη χρήση (CH3COOH) προέκυψε πως τα δείγματα στο σύνολό τους είναι φτωχά. Aπό τα αποτελέσματα της έρευνας της οργανικής γεωχημείας του περιεχόμενου Οργανικού Άνθρακα τα οποία βασίστηκαν στην μέθοδο της Tιτλοδότησης (Gaudette at al.1974), αλλά και κατά δεύτερο λόγο από τα αποτελέσματα των δεικτών (για συγκριτικούς σκοπούς) με την μέθοδο της πυρόλησης (Rock-Eval 2), προέκυψε πως τα δείγματα παρουσιάζουν φτωχή δυνατότητα γένεσης υδρογονανθράκων. Αντιθέτως η ιζηματογενής ακολουθία του σχηματισμού Ποταμός κρίθηκε ιδανική να λειτουργήσει ως ρεζερβουάρ αποθήκευσης υδρογοναναθράκων αλλά και ως μονωτήριο πέτρωμα σύμφωνα με τον τρόπο ανάπτυξής της. Από τον συνδυασμό αναλύσεων στην περιοχή μελέτης με αυτές στην υπολεκάνη της Μεσσαράς (Νότια Κρήτη), ίδιας ηλικίας (Κάτω Τορτόνιο) και λαμβάνοντας υπόψιν πως η Μεσσαρά αποτελεί το βόρειο τμήμα της βυθιζόμενης τάφρου, μεταξύ Κρήτης και Γαύδου (μια από τις backstop λεκάνες), και σύμφωνα με τη δράση κανονικών ρηγμάτων πίσω από τη Μεσογειακή ράχη που δημιουργούν αυτή τη λεκάνη, μπορούμε να υποθέσουμε πως υπάρχει πλούσιο οργανικό υλικό στο βόρειο τμήμα της και η τροφοδοσία της λεκάνης προέρχεται από ένα δελταϊκό σύστημα. Η κύρια τάφρος δομείται από υποθαλάσια ριπίδια – τουρβιδιτικές αποθέσεις και η παρουσία έστω και ολιγάριθμων δειγμάτων πλούσιων σε οργανικό υλικό στις μελετηθείσες τομές δείχνει ότι πιθανά στο κέντρο της τάφρου οι συνθήκες να είναι ιδανικότερες για τη γένεση υδρογονανθράκων. Η τάφρος φαίνεται να συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό ιζημάτων στο κεντρικό της τμήμα εξασφαλίζοντας τη συνεχή ταφή τους, οδηγώντας τα σε ωρίμανση και παραγωγή υδρογονανθράκων, με πιθανούς ταμιευτήρες τους ψαμμίτες που έχουν αναγνωριστεί στην περιοχή.