Αλγόριθμοι δρομολόγησης πολλαπλών κριτηρίων και η απόδοση τους σε ad-hoc δίκτυα

• Κύριος συγγραφέας: Κόκκινος, Παναγιώτης
• Άλλοι συγγραφείς: Βαρβαρίγος, Εμμανουήλ
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2007
• Θέματα: Ad-hoc δίκτυα; Αλγόριθμοι δρομολόγησης πολλαπλών κριτηρίων; Ενέργεια; Χωρητικότητα; Ad-hoc networks; Routing algorithms; Multicost; Energy; Capacity; 004.6

Στην παρούσα εργασία εξετάζουμε το πρόβλημα της δρομολόγησης σε δίκτυα ad-hoc, όπου οι κόμβοι είναι ακίνητοι και έχουν πεπερασμένα αλλά επαναφορτιζόμενα ενεργειακά αποθέματα. Αρχικά μελετάμε σε θεωρητική βάση τους ενεργειακούς και χωρητικούς περιορισμούς. Ενεργειακοί είναι οι περιορισμοί που οφείλονται στην μικρή ενεργειακή αυτοτέλεια των κόμβων, ενώ οι χωρητικοί περιορισμοί οφείλονται στην περιορισμένη χωρητικότητα του ασύρματου μέσου και στην παρεμβολή. Συγκεκριμένα εξετάζουμε πώς ορισμένα δικτυακά χαρακτηριστικά επηρεάζουν την απόδοση του δικτύου. Τέτοια δικτυακά χαρακτηριστικά είναι η πυκνότητα των κόμβων του δικτύου, η φυσική απόσταση τους, η ακτίνα μετάδοσης τους κ.α. Εξετάζουμε διαφόρων ειδών δίκτυα και σε γενικές γραμμές αποδεικνύουμε ότι η ενέργεια είναι ο κρίσιμος πόρος σε δίκτυα τα οποία είναι αραιά ή οι κόμβοι τους έχουν μικρό ρυθμό επαναφόρτισης της ενέργειας ή μεγάλη ακτίνα μετάδοσης. Στην αντίθετη περίπτωση η απόδοση των δικτύων περιορίζεται από την χωρητικότητα και την παρεμβολή. Επιπλέον προτείνουμε και υλοποιούμε έναν ενεργειακά-αποδοτικό αλγόριθμο δρομολόγησης με πολλαπλά κόστη, όπου ένα διάνυσμα από παραμέτρους, εν’αντιθέσει με μία μόνο παράμετρο, ανατίθεται σε κάθε σύνδεσμο του δικτύου. Σε κάθε ανακαλυπτόμενη διαδρομή ανατίθεται ομοίως ένα διάνυσμα παραμέτρων, που προκύπτει από τα αντίστοιχα διανύσματα των συνδέσμων της διαδρομής. Οι παράμετροι που χρησιμοποιούμε είναι ο αριθμός των συνδέσμων της διαδρομής, η υπολειπόμενη ενέργεια και η ισχύς μετάδοσης. Ο αλγόριθμος αυτός συγκρίνεται με τον αλγόριθμο ελάχιστου-μήκους διαδρομής, για την επίλυση του προβλήματος του άπειρου χρονικού ορίζοντα. Στο πρόβλημα του άπειρου χρονικά ορίζοντα, ενέργεια και νέα πακέτα δεδομένων δημιουργούνται συνεχώς σε κάθε κόμβο του δικτύου. Στα πειράματα που εκτελέσαμε μας ενδιαφέρει να υπολογίσουμε την μέγιστη πιθανότητα δημιουργίας πακέτων δεδομένων pmax στους κόμβους, η οποία επιτρέπει στο δίκτυο μας να παραμένει ευσταθές. Ένα δίκτυο χαρακτηρίζεται ευσταθές όταν η εισερχόμενη κίνηση εξυπηρετείται από το δίκτυο με μικρή μέση καθυστέρηση παράδοσης αλλά και μεγάλο ποσοστό επιτυχούς παράδοσης των πακέτων δεδομένων στους προορισμούς τους. Όταν μία από αυτές τις συνθήκες δεν ισχύει τότε θεωρούμε ότι το δίκτυο είναι ασταθές και δεν μας ενδιαφέρει περαιτέρω η μελέτη του. Ουσιαστικά η μέγιστη πιθανότητα δημιουργίας πακέτων δεδομένων pmax είναι η μέγιστη απόδοση του δικτύου μας. Η μέση καθυστέρηση παράδοσης των πακέτων δεδομένων ορίζεται ως ο μέσος χρόνος μεταξύ της δημιουργίας ενός πακέτου στον κόμβο-πηγή και της λήψης του πακέτου στον κόμβο-προορισμού. Το ποσοστό της επιτυχούς παράδοσης των πακέτων δεδομένων ορίζεται σαν τον λόγο του αριθμού των πακέτων που παρελήφθησαν επιτυχώς από τους κόμβους-προορισμού προς τον αριθμό των πακέτων που δημιουργήθηκαν στους κόμβους-πηγής. Κατά την διάρκεια των πειραμάτων μας δοκιμάζουμε διάφορες πιθανότητες δημιουργίας πακέτων δεδομένων p και διάφορους ρυθμούς επαναφόρτισης των κόμβων X. Από τα αποτελέσματα των πειραμάτων μας παρατηρούμε ότι ο ενεργειακά-αποδοτικός αλγόριθμος δρομολόγησης με πολλαπλά κόστη υπερτερεί του αλγορίθμου ελάχιστου-μήκους διαδρομής, πετυχαίνοντας όταν το δίκτυο είναι ενεργειακά περιορισμένο, μέγιστη πιθανότητα δημιουργίας πακέτων δεδομένων pmax σχεδόν διπλάσια από αυτή που πετυχαίνει ο ελάχιστου-μήκους διαδρομής αλγόριθμος. Ακόμα παρατηρούμε ότι η μέση καθυστέρηση καθώς και το ποσοστό επιτυχούς παράδοσης των πακέτων δεδομένων παρουσιάζουν καλύτερα αποτελέσματα με την χρήση του ενεργειακά-αποδοτικού αλγορίθμου. Επιπλέον παρατηρούμε ότι η μέση καθυστέρηση αυξάνει πολύ απότομα σε σχέση με την πιθανότητα δημιουργίας πακέτων δεδομένων p, όταν το δίκτυο γίνεται ασταθές λόγο των ενεργειακών περιορισμών. Αντίθετα η αύξηση αυτή είναι πολύ πιο ομαλή, όταν το δίκτυο γίνεται ασταθές λόγο των χωρητικών περιορισμών.