| Περίληψη: | Οι επικοινωνίες με χρήση πολλαπλών κεραιών αποτελούν μια πολλά υποσχόμενη τεχνολογία προκειμένου να αντιμετωπιστεί αποδοτικά το φαινόμενο της τυχαίας εξασθένησης που παρουσιάζει ο ασύρματος τηλεπικοινωνιακός δίαυλος (κανάλι). Τα συστήματα επικοινωνίας στα οποία τόσο ο δέκτης όσο και ο πομπός είναι εξοπλισμένοι με περισσότερες της μιας κεραίας ορίζουν ένα σύστημα πολλαπλών εισόδων πολλαπλών εξόδων (Multiple Input Multiple Output, MIMO) στο οποίο η πιθανότητα όλα τα κανάλια που ορίζονται να βρίσκονται σε εξασθένηση είναι σαφώς μικρότερη σε σχέση με τα συστήματα που χρησιμοποιούν μόνο μια κεραία (χωρική διαφορετικότητα, spatial diversity). Συνήθως, σε ένα σύστημα MIMO, ο πομπός εκτελεί μια επεξεργασία γνωστή με το όνομα “χώρο-χρονική κωδικοποίηση” (space-time coding) προκειμένου να βελτιώσει την απόδοση του συστήματος σε σχέση με την πιθανότητα λανθασμένης μετάδοσης. Πρόσφατα, (1) προτάθηκε μια νέα τεχνική βελτίωσης της πιθανότητας εσφαλμένης μετάδοσης σε ένα σύστημα το οποίο χρησιμοποιεί την τεχνική της επαναμετάδοσης (retransmission). Η τεχνική αυτή έγκειται στην τροποποίηση του κανόνα με βάση τον οποίο τα δυαδικά προς μετάδοση δεδομένα απεικονίζονται σε σύμβολα, σε κάθε επαναμετάδοση. Αντικείμενο της εργασίας αποτελεί η εφαρμογή της προαναφερθείσας τεχνικής σε ένα σύστημα MIMO όπου ο πομπός του συστήματος θα χρησιμοποιεί έναν διαφορετικό κανόνα απεικόνισης των δυαδικών δεδομένων σε σύμβολα σε κάθε έναν από τους κλάδους των κεραιών εκπομπής. Επιμέρους στόχοι της εργασίας είναι:
1. Η σύγκριση της τεχνικής με διάφορες γνωστές τεχνικές χωρο-χρονικής κωδικοποίησης.
2. Ο συνδυασμός της τεχνικής με τεχνικές χωρο-χρονικής κωδικοποίησης.
3. Η διερεύνηση της επιπλέον πολυπλοκότητας που απαιτείται στο δέκτη λόγω της χρήσης της τεχνικής αυτής, ειδικά στην περίπτωση όπου το εμπλεκόμενο MIMO κανάλι είναι συχνοτικά επιλεκτικό και απαιτείται η χρήση κάποιου ισοσταθμιστή.
|
|---|
