| Περίληψη: | Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να μελετήσει τα αρχαιόθεμα έργα
του Γερμανού σκηνοθέτη, θεωρητικού και συγγραφέα Heiner Müller τα
οποία έχουν παρασταθεί στην Ελλάδα. Η χρονική περίοδος που
καλύπτεται είναι το διάστημα από το 1988, χρονιά κατά την οποία
δόθηκε η πρώτη παράσταση μυλλερικού έργου από ελληνικό θίασο και
συγκεκριμένα από το θίασο Άττις του Θόδωρου Τερζόπουλου, έως και το
2008.
Δεκαεπτά χρόνια μετά τον θάνατό του, ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και
θεωρητικός του θεάτρου Heiner Müller μοιάζει να εκπροσωπεί ιδανικά
την σημερινή κυριαρχούσα αντίληψη για το επικείμενο τέλος της
κουλτούρας του δυτικού κόσμου. Το παράδοξο είναι πώς, ενώ
αποτέλεσε μια ιδιάζουσα περίπτωση ανθρώπου που δεν δίστασε να
αρθρώσει ρητά, σκληρά, ανεπιφύλακτα και κυρίως αδιαπραγμάτευτα την
απαισιοδοξία του για το μέλλον της ανθρωπότητας, πράγμα για το οποίο
στιγματίστηκε από τη διανόηση του καιρού του, σήμερα αποτελεί το
έμβλημα μιας ολόκληρης γενιάς, επειδή διείδε με ακρίβεια τη ροπή και
την πορεία μας στο μέλλον και διατύπωσε με σαφήνεια τους φόβους και
τις ανησυχίες της.
|
|---|
