| Περίληψη: | Από τις αρχές της δεκαετίας του 90 η υπηρεσία Video on Demand έπαιξε σημαντικό ρόλο στην
εφαρμογή της διαδραστικής τηλεόρασης του εξωτερικού. Η ραγδαία αύξηση της χρήσης του διαδικτύου
και κυρίως η βελτίωση των υποδομών αυτού έχουν επιφέρει σε παγκόσμιο επίπεδο τεράστιες μεταβολές στις μορφές επικοινωνίας οι οποίες έχουν καταστεί πλέον πιο άμεσες από ποτέ. Ως αποτέλεσμα
αναπτύχθηκαν αρκετές δικτυακές εφαρμογές ασύγχρονου video streaming ή video on demand. Ωστόσο οι αυξημένες απαιτήσεις τους σε κλιμάκωση (scalability), προσαρμοστικότητα
(flexibility), ανεκτικότητα σε σφάλματα και απόδοση, καθιστούν απαραίτητη την υποστήριξή τους από
κατανεμημένες ή και παράλληλες αρχιτεκτονικές. Μία αρκετά υποσχόμενη προσέγγιση προς αυτή την
κατεύθυνση είναι τα p2p (peer to peer) συστήματα καθώς οι ίδιοι οι χρήστες των εφαρμογών διαθέτουν
ένα τεράστιο σύνολο από δικτυακή και υπολογιστική ισχύ. Στα συστήματα αυτά το περιεχόμενο που
κατεβάζουν οι χρήστες διασπάται σε κομμάτια τα οποία ανταλλάσσονται από αυτούς, με σκοπό την
τελική επανασύνδεση και ανάκτηση του συνολικού συρμού των δεδομένων. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον
παρουσιάζει η απαίτηση του χρήστη να παρακολουθεί μη διαδοχικά σημεία του video, να κάνει δηλαδή
“άλματα” και πώς αυτή διαχειρίζεται από ένα p2p σύστημα.
Σκοπός αυτής της διπλωματικής είναι η μελέτη της απόδοσης των p2p συστημάτων
σε συνθήκες όπου οι χρήστες εκτελούν άλματα και η πρόταση αλγορίθμων για τη βέλτιστη διαχείριση
τέτοιων αιτημάτων. Ως βέλτιστη θεωρούμε την κατάσταση στην οποία οι χρήστες δεν υπερφορτώνονται
με εξερχόμενες συνδέσεις και δεν μένουν ποτέ χωρίς εισερχόμενες, ώστε να εξασφαλίζεται η συνεχής
ροή του video.
|
|---|
