| Περίληψη: | Η ωκεανογραφική μελέτη αυτή λαμβάνει χώρα στον Αμβρακικό κόλπο ο οποίος είναι ένας
ημίκλειστος κόλπος στη Δυτική Ελλάδα και απομονώνεται από το Ιόνιο πέλαγος μέσω
ενός στενού ρηχού φράγματος, έδειξε ότι χαρακτηρίζεται από ένα φιόρδ1 όπως αυτά του
ωκεανογραφικού καθεστώτος.
Ο κόλπος χαρακτηρίζεται από δύο καλά δομημένα στρώματα στη υδάτινη στήλη που
απαρτίζονται από ένα επιφανειακό στρώμα και ένα στρώμα πυθμένα που διαχωρίζονται
από μεγάλη αλλαγή στη πυκνότητα με το βάθος στο σώμα νερού (πυκνοκλινές).
Πέρα από την είσοδο υπάρχει υφάλμυρο νερό το οποίο εκρέει στο επιφανειακό στρώμα
νερού και ένα αλμυρό στρώμα νερού το οποίο εισρέει κοντά στο βυθό.
Η μορφολογία και η κυκλοφορία των υδάτων καθιστούν το Αμβρακικό κόλπο το μοναδικό
φιόρδ στη Μεσογειακή θάλασσα. Οι έρευνες έδειξαν ότι στο πυκνοκλινές η διαλυτότητα
του οξυγόνου μειώνεται δραστικά φτάνοντας στα επίπεδα του μηδέν διαχωρίζοντας έτσι
τη υδάτινη στήλη σε οξικά, δυσοξικά και ανοξικά περιβάλλοντα.
Οι δυσόξινες και ανοξικές συνθήκες εμφανίστηκαν τα τελευταία 20-30 χρόνια και έχει
προκληθεί από τα λιπάσματα , την αύξηση σε ζήτηση ζώων, τις ιχθυοκαλλιέργειες
μεγάλων διαστάσεων και τα οικιακά απόβλητα. Η εμφάνιση της δυσοξίας και ανοξίας έχει ως αποτέλεσμα την καταστροφή αποικιών στο
πυθμένα σε έκταση πέραν του 50% του κόλπου και περίπου 28% του όγκου του νερού.
Επιπρόσθετα η ανοξία είναι μάλλον υπεύθυνη για το αιφνίδιο θάνατο πολλών ψαριών το
οποίο συνέβη στις υδατοκαλλιέργειες του κόλπου το Φεβρουάριο του 2008. Η ανοξία
επιφέρει αρνητικά αποτελέσματα στο οικοσύστημα, στη ακμάζουσα αλιεία και στις
βιομηχανίες ιχθυοκαλλιέργειας του κόλπου.
Ο εντοπισμός αυτών των ανοξικών και δυσοξικών συνθηκών μας όρισε ως σκοπό
μελέτης το προσδιορισμό της ρίζας του προβλήματος μέσω της διερεύνησης του
παλαιοπεριβάλλοντος .
Η παρούσα εργασία έχει ως θέμα τη μικροπαλαιοντολογική ανάλυση η οποία ασχολείται
με τη μελέτη τρηματοφόρων. Η μελέτη των τρηματοφόρων παρέχει πληροφορίες λόγω
των ιδιοτήτων τους οι οποίες είναι: α) είναι πολυπληθή και επιδέχονται στατιστική
ανάλυση, β) είναι άριστοι βιοστρωματογραφικοί δείκτες λόγω της ποικιλίας ,αφθονίας και
της γρήγορης ανάπτυξης τους και γ) εντοπίζονται στα ιζήματα όλων των γεωλογικών
εποχών, σχεδόν σε όλα τα θαλάσσια περιβάλλοντα.
|
|---|
