| Περίληψη: | Οι επιχειρηματικές οργανωτικές δομές ιστορικά έχουν πάρει πολλαπλές μορφές. Η πολυμορφία αυτή που παρουσιάζεται στο πέρασμα του χρόνου είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας των επιχειρήσεων να ανταποκριθούν στις αλλαγές που προέκυπταν κάθε φορά στο επιχειρηματικό περιβάλλον και στις απαιτήσεις του καταναλωτικού κοινού καθώς και να ικανοποιήσουν τις οργανωτικές και διοικητικές ανάγκες που έθετε η συνεχής και ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας και κατ’ επέκταση της παραγωγικής διαδικασίας.
Κραταιά θέση κατείχε παραδοσιακά το πυραμιδικό ιεραρχικό μοντέλο που χαρακτηριζόταν από την κάθετη ολοκλήρωση του έργου και ανταποκρινόταν επαρκώς στην ανάγκη της μαζικής παραγωγής και του συντονισμού των ιδιαιτέρως σύνθετων παραγωγικών διαδικασιών. Το μοντέλο αυτό γνώρισε συνεχή εξέλιξη στην διάρκεια των δεκαετιών από το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και τον 20ο αιώνα.
Με το πέρασμα των χρόνων εμφανίζονται διάφορες νέες παραλλαγές του παραδοσιακού προτύπου οι οποίες διακρίνονται για τις πεπλατυσμένες δομές τους. Αυτά τα μοντέλα πέρα από την ενθάρρυνση και προώθηση της εξειδίκευσης, εισάγουν την συμμετοχική λήψη αποφάσεων και την αυξημένη αυτονομία ακόμη και σε κατώτερα οργανωτικά στρώματα. Σαν αποτέλεσμα της ανάπτυξης του συγκεκριμένου προτύπου οργάνωσης προκύπτει η σημαντική μείωση της γραφειοκρατίας, η ευελιξία και η ταχύτερη απόκριση των επιχειρήσεων αλλά κυρίως παρατηρείται το φαινόμενο της γεωγραφικής και οργανωτικής διασποράς των εργαζομένων. Ακολούθως, τα νέα απαιτητικά επιχειρηματικά δεδομένα που κάνουν την εμφάνισή τους στις αρχές του 21ου αιώνα σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη αναδεικνύουν το εικονικό οργανωτικό μοντέλο, το οποίο απαντά στην πολυπλοκότητα και τον ‘άγριο’ ανταγωνισμό, αναπτύσσοντας δίκτυα συμμαχικών επιχειρήσεων, ομάδων και ατόμων, με σκοπό να εκμεταλλευτούν Ακολούθως, τα νέα απαιτητικά επιχειρηματικά δεδομένα που κάνουν την εμφάνισή τους στις αρχές του 21ου αιώνα σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη αναδεικνύουν το εικονικό οργανωτικό μοντέλο, το οποίο απαντά στην πολυπλοκότητα και τον ‘άγριο’ ανταγωνισμό, αναπτύσσοντας δίκτυα συμμαχικών επιχειρήσεων, ομάδων και ατόμων, με σκοπό να εκμεταλλευτούν νεοεμφανιζόμενες ευκαιρίες, εκμεταλλευόμενες τους κοινούς πλέον πόρους του εικονικού δικτύου. Έτσι λοιπόν το εικονικό οργανωτικό μοντέλο διαμορφώνει Εικονικές Επιχειρήσεις (Virtual Firms) (Virtual Organizations) (Virtual Enterprises). Αναφορικά με τον ορισμό της Εικονικής Επιχείρησης οι απόψεις δεν εμφανίζουν ομοφωνία συγκλίνοντας όμως στα κοινά χαρακτηριστικά που αναπτύσσονται από τους διαφωνούντες θεωρητικούς, η εικονική επιχείρηση αποτελεί ένα δίκτυο ανεξάρτητων επιχειρήσεων με τη σύνθεση του οποίου επιδιώκεται να αναπτυχθούν συνέργιες, οι εταιρίες του δικτύου λειτουργικά συνδέονται με ένα κεντρικό εκτελεστικό φορέα λόγω της εκτεταμένης ανάπτυξης των Τηλεπικοινωνιών και της Πληροφορικής για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού. Η θεωρία που σχετίζεται με την εικονικότητα και ειδικότερα με την συγκεκριμένη υβριδική μορφή επιχείρησης παρουσιάζει και προσεγγίζει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Συμπερασματικά και με γνώμονα την μακροσκελή ανάλυση που έγινε τόσο αναφορικά με την εικονική μορφή οργάνωσης, τα πλεονεκτήματα και τις συνέργειες που μπορεί να δημιουργηθούν στα πλαίσιά της, όσο και αναφορικά με την οικονομική θεωρία και τα μεγέθη που παρουσιάζουν αδυναμία και επομένως χρειάζονται υποστήριξη ακολουθεί η παρατήρηση ορισμένων κοινών σημείων.
|
|---|
