| Περίληψη: | Ένα κεντρικό πρόβλημα της φιλοσοφίας ήταν πάντοτε το πρόβλημα της κατάκτησης του εαυτού μας. Πότε είμαι πραγματικά ο εαυτός μου; Ποιο είναι το οντολογικό νόημα της κατάκτησης του εαυτού μας; Αυτό το πρόβλημα έγινε ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται και άλλα προβλήματα με τα οποία χρειάστηκε να καταπιαστούμε: πώς θεμελιώνεται οντολογικά η γνώση και πώς είναι δυνατή η κατάκτησή της; Τι είναι η γνώση; Ποιο είναι το νόημα του χωρισμού της ψυχής από το σώμα; Ποιο είναι το νόημα του θανάτου; Αν στόχος είναι η έξοδος από το σπήλαιο, τότε υπάρχει κάτι που να με υποχρεώνει να επιστρέψω; Τελικά, στέκει αθεμελίωτο το αίτημα της δίκαιης πράξης; Καθώς προσπαθούμε να βρούμε τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, προτείνουμε τις δικές μας προσεγγίσεις σε σημαντικά πλατωνικά ζητήματα: τη σχέση της χειρωνακτικής και διανοητικής εργασίας, το νόημα της σωματικότητας, το νόημα του άλλου, το νόημα της μεθόδου, τη διαφορά και τη σχέση του φιλοσόφου και του πολιτικού. Μέσα από όλα αυτά τα προβλήματα, προσφέρουμε στο τέλος τη δική μας προσέγγιση γύρω από το πλατωνικό νόημα της κατάκτησης του εαυτού μας και ανοίγουμε ένα δρόμο για μία στέρεη προσέγγιση του πλατωνικού ευ πράττειν. Τον τελευταίο λόγο τον έχει ο τίμιος αναγνώστης μας, ο οποίος θα κρίνει την ποιότητα του αποτελέσματος.
Εμπνευσμένοι από μία στιγμιαία σκέψη του Πλάτωνα στον Θεαίτητο, αφήνουμε στον επίλογο μία υπόθεση εργασίας: την θεμελίωση μιας ηθικής χωρίς a priori και χωρίς σχετικισμό: τις δύο συμπληγάδες κάθε προσπάθειας ηθικής θεμελίωσης. Και υποστηρίζουμε ότι μία τέτοια θεμελίωση μπορεί να αντληθεί από τη μαρξιστική σκέψη.
|
|---|
