| Περίληψη: | Η Ιστορία του Σώματος (το οποίο αναφέρεται είτε ως φυσικό είτε ως πολιτικό) μπορούμε να πούμε ότι συνέβαλε στη συγκρότηση ενός πλήθους ζητημάτων γύρω από την ερμηνευτική των σχέσεων μεταξύ σεξουαλικότητας και εξουσίας. Ο Michel Foucault εκπροσωπεί ικανοποιητικά, θα λέγαμε, τον στοχαστή εκείνο που ερμηνεύει την εννοια του σώματος μέσα από την γενεαλογία της εξουσίας, στην Ιστορία της Σεξουαλικότητας με την περίπτωση του σεξ και στην Επιτήρηση και Τιμωρία με την περίπτωση της φυλακής και του εγκλεισμού. Η "κανονικοποίηση του σώματος" βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος του Foucault. Με τα έργα του αναδεικνύει ό,τι καθόσον η εξουσία υπάρχει παντού, επιτρέπει ταυτόχρονα και την συγκρότηση ενός σώματος το οποίο κανονικοποιείται. Η προσέγγιση της έννοιας της "κανονικοποίησης του σώματος" αναδεικνύει ένα πλήθος ζητημάτων που αφορούν την ερμηνευτική των σχέσεων μεταξύ σεξουαλικότητας και εξουσίας όπως την παραγωγή ενός σεξουαλικού υποκειμένου, τη συγκρότηση ενός κανονικού σώματος που θέτει τη διάκριση μεταξύ της έννοιας του φυσιολογικού και του παθολογικού. Σε μια τέτοια μελέτη ο Λόγος κατέχει σημαντική θέση καθώς είτε παίρνοντας τη μορφή του εκκλησιαστικού λόγου με την εξομολόγηση είτε του ιατρικού λόγου και της επιστήμης παρήγαγε διαφορετικά σεξουαλικά υποκείμενα. Η "κανονικοποίηση του σώματος" έτσι όπως παρουσιάζεται στο έργο του Foucault τελειοποιείται θα λέγαμε στα πλαίσια της βιοπολιτικής και της σύζευξης μεταξύ ατομικού και συλλογικού. Στα πλαίσια της προσέγγισης της "κανονικοποίησης του σώματος" μελετάται η προβληματοποποίηση του υποκειμένου μέσα από διαδικασίες αντικειμενοποίησης. Η προβληματοποίηση του υποκειμένου βασίζεται στην έννοια της υποκειμενικότητας και της υποκειμενοποίησης καθώς και στα όρια που συνδέουν αλλά και απομακρύνουν αυτές τις έννοιες. Από μια τέτοια μελέτη προκύπτει η σχέση μεταξύ υποκειμένου - αντικειμένου, ενεργητικού - παθητικού ως ένα αίτημα αναζήτησης της αλήθειας, ως ένα αίτημα επιμέλειας εαυτού. Η συμβολική διάσταση του σώματος προεκτείνεται, τέλος, στον Μεσαίωνα στα Δυο Σώματα του Βασιλιά. Ο Foucault, ένας στοχαστής που οραματίζεται την πραγματικότητα αλλά και ως ένας διανοούμενος που βιώνει την πραγματικότητα, καταφέρνει να μετατρέπει το λόγο σε εικόνα και την εικόνα σε λόγο σε μια φιλοσοφία ως ένα τρόπο ζωής. Ως εραστής της τέχνης του συνθέτει τα έργα του με τα χρώματα της δικής του αισθητικής και πολιτικής αντίληψης.
|
|---|
